Teoretyczne podstawy diagnozy logopedycznej

II stopnia

Logopedia

1

praktyczny

obowiązkowe

Realizowany w sali

Krajna E., Żebryk-Stopa A. (2012) Zasady diagnostyki neurologopedycznej [w:] A. Obrębowski (red.) Wprowadzenie do neurologopedii, Termedia, Poznań

Kurowska M., Wolańska E. (red.) (2015). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii, Elipsa.

Kwasiborska-Dudek J., Emiluta-Rozya D. (2020). Diagnoza i terapia małego dziecka z ASD. Gdańsk: Harmonia Universalis.

A. Godziny kontaktowe: 75h/ 3 ECTS

Udział w zajęciach: 45h

Udział w zaliczeniu, realizacja projektu w placówce, raportowanie z realizacji projektu, prezentacja wniosków: 30h

B. Praca własna studenta: 30h/ 1 ECTS

Przygotowanie do zajęć: 20h

Przygotowanie do kolokwium: 10h

Pogłębienie wiedzy z zakresu zaburzeń komunikacji występujących u dzieci i dorosłych: objawy, przyczyny, rodzaje.

Zakres tematów:

1. Diagnoza logopedyczna przesiewowa.

2. Diagnoza logopedyczna szczegółowa.

3. Diagnoza logopedyczna dzieci, młodzieży i dorosłych.

4. Diagnostyka różnicowa zaburzeń mowy, wymowy i komunikacji u dzieci i młodzieży.

5. Diagnostyka różnicowa zaburzeń mowy i komunikacji u dorosłych.

6. Narzędzia diagnostyki logopedycznej.

7. Model diagnozy zespołowej zaburzeń mowy i komunikacji.

8. Analiza przypadków poszczególnych zaburzeń wymowy, mowy i komunikacji

Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć

Grabias S., Woźniak T., Panasiuk J. (2015). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: UMCS.

Iskra I., Szuchnik J. (2005). Diagnoza logopedyczna [w:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., Podstawy neurologopedii, Opole.

Jastrzębowska G. (2005). Diagnoza i terapia rozwojowych zaburzeń mowy [w:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., Podstawy neurologopedii, Opole.

Jastrzębowska G., Pelc - Pękała O. (2003). Metodyka ogólna diagnozy i terapii logopedycznej [w:] G. Jastrzębowska, T. Gałkowski (red.) „Logopedia” t. 2.

Jastrzębowska G. (2003). Zaburzenia komunikacji językowej (wyjaśnienie podstawowych pojęć). [W:] red. nauk. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska. Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki. Tom 1. Interdyscyplinarne podstawy logopedii, Opole.

Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy.

Wiedza: student zna i rozumie

1. procedury i narzędzia diagnozowania zaburzeń mowy, wymowy i kompetencji komunikacyjnych u dzieci, młodzieży i dorosłych (K_W05);

2. narzędzia przesiewowe do badania artykulacji i mowy dziecka (K_W06);

Umiejętności: student potrafi

3. zróżnicować na podstawie objawów i/ lub dostępnej dokumentacji medycznej zaburzenia mowy, wymowy i kompetencji komunikacyjnych, aby postawić trafną diagnozę (K_U04);

4. określić niezbędne w wyposażeniu gabinetu pomoce dydaktyczne oraz inne środki niezbędne do diagnozy logopedyczne (K_U08);

5. na podstawie analizy konkretnych materiałów (sporządzonych we własnym zakresie i zaprezentowanych na zajęciach) dokonać diagnozy logopedycznej (K_U05).

Kompetencje społeczne: student jest gotów do:

6. przestrzegania zasad obowiązujących w podjętej działalności zawodowej logopedy, dotyczących utrzymywania i podwyższania jakości prowadzonej działalności (K_K02);

7. tworzenia, utrzymywania i rozwijania właściwych relacji w logopedycznym środowisku zawodowym oraz z innymi specjalistami, podejmowania diagnozy zespołowej. (K_K01).

Metody dydaktyczne: Wykład konwersatoryjny, dyskusja, ćwiczenia praktyczne

Metody i kryteria oceniania:

A. Formy zaliczenia (weryfikacja efektów uczenia się) Kolokwia pisemne (efekty 1,2,3,4,5); projekt badawczy (efekty 1,2,3,4,5,6); aktywność na zajęciach (efekty 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10).

B. Podstawowe kryteria ustalenia oceny

Ustalenie oceny końcowej na podstawie średniej oceny za kolokwia pisemne (50%) , projekt (30%) i aktywności na zajęciach (20%).