Elementy psychopatologii i psychiatrii dziecięcej

• Kendall, P. C. (2015). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Sopot: GWP.

• Pużyński S., Wciórka J. (2000), Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Kraków, Versalius

A. Godziny kontaktowe: 25h/ 1 ECTS

Udział w zajęciach: 15h

Udział w konsultacjach: 10h

Cele przedmiotu:

- w zakresie wiedzy (przedstawienie terminologii stosowanej w obszarze psychiatrii dziecięcej i psychopatologii, przedstawienie zasad zbierania informacji i formułowania wniosków diagnostycznych, omówienie zasad działania systemów i instytucji właściwych dla zakresu działalności diagnostycznej i leczniczej z obszaru psychopatologii i psychiatrii dziecka) - w zakresie umiejętności (omówienie podstaw formułowania i analizowania problemów badawczych i diagnostycznych oraz dobierania metod i narzędzi ich rozwiązania z wykorzystaniem wiedzy z zakresu psychopatologii i psychiatrii dziecięcej)

- w zakresie kompetencji (budowanie krytycyzmu w ocenie posiadanej wiedzy oraz samodzielnego jej pogłębiania, w zakresie psychopatologii i psychiatrii dziecięcej)

Zakres tematów:

Treści programowe:

1. Psychopatologia i psychiatria jako dziedziny naukowe i kliniczne.

2. Psychopatologia i psychiatria w ujęciu klasyfikacji diagnostycznych DC:0-3, ICD-10 i ICD-11 oraz DSM5.

3. Zaburzenia nastroju i emocji u dzieci.

4. Zaburzenia lękowe u dzieci i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.

5. Całościowe zaburzenia rozwojowe i zaburzenia funkcjonowania społecznego.

6. Upośledzenie umysłowe.

7. Zaburzenia odżywiania.

8. Zaburzenia hiperkinetyczne i sensoryczne

A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć:

A.1. wykorzystywana podczas zajęć

• Cierpiałkowska, L. (2007). Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

• Janas-Kozik, M., Wolańczyk T. (2021). Psychiatria dzieci i młodzieży, tom 1 i 2. Warszawa: PZWL.

• Kmita, G. (red.) (2007). Klasyfikacja diagnostyczna DC:0-3. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Fundament.

• Morrison J. (2016). DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów. Kraków, WUJ.

• Namysłowska, I. (red.) (2007). Psychiatria dzieci i młodzieży. Warszawa: PZWL.

• Sęk, H. (red.) (2010). Psychologia kliniczna, tom 1 i 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

A.2. studiowana samodzielnie przez studenta

• Lieberman, A., Wieder, S., Fenichel, E. (2013). DC:0-3. Opisy kliniczne dzieci oraz ich rodzin. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Fundament.

• WHO, Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 (2008).

Wiedza: student zna i rozumie

1. w zaawansowanym stopniu terminologię stosowaną w obszarze psychiatrii i psychopato-logii dzieci (L_W04)

2. zasady działania systemów i instytucji właściwych dla zakresu działalności diagnostycznej i leczniczej z obszaru psychopatologii i psychiatrii dziecka (L_W04)

Umiejętności: student potrafi

3. formułować i analizować problemy badawcze i diagnostyczne oraz dobierać metody i narzędzia ich rozwiązania z wykorzystaniem wiedzy z zakresu psychopatologii i psychiatrii dziecięcej (L_U04)

Kompetencje społeczne: student wykazuje

4. gotowość do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz samodzielnego jej pogłębiania, w zakresie psychopatologii i psychiatrii dziecięcej (L_K01)

Metody dydaktyczne: wykład prezentacje multimedialne analiza tekstów naukowych i innych

Metody i kryteria oceniania:

A. Formy zaliczenia (weryfikacja efektów uczenia się) Prezentacja (efekty 1-4)

B. Podstawowe kryteria ustalenia oceny

Ustalenie oceny końcowej na podstawie prezentacji