Terapia logopedyczna dziecka z palatolalią

Z. Dudkiewicz, M. Hortis-Dzierzbicka: Rozszczep wargi i/lub podniebienia – standard postępowania, „Standardy Medyczne” 2000, t. 5 (8), s. 28–33.

Z. Pawłowski: Foniatryczna diagnostyka wykonawstwa emisji głosu śpiewaczego i mówionego, Kraków 2005.

D. Pluta-Wojciechowska: Podstawy patofonetyki mowy rozszczepowej. Dyslokacje, Bytom 2010.

M. Hortis-Dzierzbicka: Rozszczep wargi i podniebienia – problematyka mowy rozszczepowej, „Medycyna Wieku Rozwojowego” 1999, t. 3, nr 3, s. 369–375.

Mowa pacjenta z rozszczepem podniebienia. Szkice foniatryczno-logopedyczne, red. M. Hortis-Dzierzbicka, E. Stecko, Warszawa 2005.

M. Hortis-Dzierzbicka, Z. Dudkiewicz, E. Stecko: Nosowanie otwarte – przyczyny, diagnostyka, sposoby eliminacji, „Nowa Pediatria” 2000, nr 18, s. 18–19.

A. Godziny kontaktowe: 35h/ 1 ECTS

Udział w zajęciach: 30h

Udział w konsultacjach: 5h

B. Praca własna studenta: 25h/ 1 ECTS

Przygotowanie do zajęć: 15h

Przygotowanie do zaliczenia: 10h

Zapoznanie studentów z zagadnieniami metodyki terapii logopedycznej dziecka z palatolalią.

Omówienie zagadnień związanych z powstawaniem zaburzeń, ich diagnozą, epikryzą, rodzajami funkcjonujących technik terapii oraz zasad ich stosowania.

Zakres tematów:

1. Omówienie zagadnień anatomicznych w kontekście dysfunkcji w obrębie jamy ustnej

2. Rozszczep wargi i podniebienia – klasyfikacje

3. Rozszczep wargi i podniebienia – cechy prototypowe

4. Charakterystyka mowy rozszczepowej

5. Palatolalia, mowa nosowa, rynolalia, rynizm –omówienie zagadnień

6. Dyslalia rozszczepowi – charakterystyka zaburzenia rozwoju mowy

7. Rozszczep wargi i podniebienia – diagnoza wielospecjalistyczna

8. Rozszczep wargi i podniebienia – diagnoza logopedyczna

9. Ramowy program terapii pacjenta z rozszczepem wargi i podniebienia

10. Współpraca logopedy ze środowiskiem medycznym i opiekunami w ramach diagnozy i terapii pacjenta z rozszczepem

11. Praktyka i schematy postępowania logopedycznego w ramach terapii pacjenta z rozszczepem

Logopedia. Pytania i odpowiedzi [red]: T. Gałkowskiego i G. Jastrzębowskiej. Uniwersytet Opolski, Opole 2001 r.

D. Pluta-Wojciechowska: Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia. Badania-teoria-praktyka, Bielsko-Biała 2006.

D. Pluta-Wojciechowska: Mowa dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia, Kraków 2011.

D. Pluta-Wojciechowska: Standard postępowania logopedycznego w przypadku osób z rozszczepem wargi i podniebienia, „Logopedia” 2008, t. 37, s. 175–206.

E. Stecko: Znaczenie oceny i wczesnej stymulacji logopedycznej dziecka z rozszczepem wargi i/lub podniebienia, [w:] II konferencja robocza – rehabilitacja mowy. Rozszczep wargi i podniebienia, red. Z. Dudkiewicz, Warszawa 1996, s. 38–44.

Foniatria kliniczna, red. A. Pruszewicz, Warszawa 1992

Wiedza: student zna i rozumie

- zna terminologię z zakresu terapii logopedycznej pacjenta z rozszczepem

- zna metody, narzędzia, środki służące do badania i diagnozowania oraz terapii pacjenta z rozszczepem

- posiada wiedzę z zakresu terapii logopedycznej oraz metod szczegółowych dotyczących poszczególnych zaburzeń w obrębie rozszczepów

- zna zastosowanie różnych technik w terapii logopedycznej pacjenta z rozszczepem

K_W01

Umiejętności: student potrafi:

- potrafi kierować przebiegiem procesu opieki logopedycznej umiejętnie dobierając metody terapii logopedycznej do zaburzenia

- posiada umiejętność prezentowania własnych sugestii, potrafi ocenić różne metody, techniki terapeutyczne oraz argumentować zasadność ich zastosowania

- potrafi dokonać analizy i oceny działań w przebiegu terapeutycznym, weryfikować je w zależności od osiąganych efektów terapii

K_U03; K_U06;

Kompetencje społeczne:

- ma przekonanie o potrzebie opieki logopedycznej, rozumie celowość udzielania profesjonalnej pomocy osobom z zaburzeniami komunikacji językowej,

- ma przekonanie o wartości wiedzy z zakresu metodyki terapii logopedycznej pacjentów z rozszczepami i umiejętnie ją wykorzystuje w diagnozie i terapii

K_K04; K_K03

Metody dydaktyczne:

Metody nauczania teoretycznego: wykład, pogadanka, dyskusja, opis, opowiadanie, wyjaśnienie.

Metody nauczania praktycznego: pokaz, ćwiczenie, instruktaż, inscenizacja. Metody aktywizujące: integracyjna, definiowania pojęć, twórczego rozwiązywania problemów, diagnostyczna, dyskusyjna, gry dydaktyczne, burza mózgów.

Metody i kryteria oceniania:

A. Formy zaliczenia (weryfikacja efektów uczenia się)

Praca zaliczeniowa

Zliczenie pisemne z oceną (kolokwium zaliczeniowe)

B. Podstawowe kryteria ustalenia oceny

Praca zaliczeniowa (40%) i kolokwium zaliczeniowe (60%).