Kurs stały - Metodyka pracy rewalidacyjno-wychowawczej z osobami ze sprzężoną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną

Jednolite magisterskie

PEDAGOGIKA SPECJALNA

8

Moduł przedmiotów z wybranego zakresu pedagogiki specjalnej

EiROzNI

obowiązkowe

Mieszany: realizowany zdalnie i w sali
Realizowany w sali

Wymagania wstępne Student dysponuje podstawową wiedzą z zakresu pedagogiki specjalnej, psychologii klinicznej, biomedycznych podstaw rozwojowych człowieka oraz oligofrenopedagogiki. Jest to niezbędna wiedza potrzebna d zrozumienia problematyki dotyczącej wspomagania i rewalidacji osób ze sprzężoną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną.

1. Basiłowa T.A. , Złożone i sprzężone zaburzenia rozwojowe u dziecka : dyskurs teoretyczno-praktyczny, [w:] Osoba z niepełnosprawnością – opieka, terapia, wsparcie, (red.) Błeszyński J., Zaorska M., Wyd. UMK, Toruń 2009

2. Minczakiewicz E., Strategie aktywizujące w diagnozie i terapii dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju, [w:] Nowatorskie i alternatywne metody w teorii i praktyce pedagogiki specjalnej, (red.) Dykcik W., Szychowiak B., Wyd. UAM, Poznań 2001.

Wykład 15

Ćwiczenia / konwersatorium / seminarium 30

Udział w innych formach kontaktu bezpośredniego 18

Studiowanie literatury i materiałów źródłowych 20

Przygotowanie prac pisemnych 10

Przygotowanie do ćwiczeń 20

Przygotowanie do egzaminu

Wykonanie zadania praktycznego

Przygotowanie projektu /prezentacji 12

–Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami teoretycznymi i praktycznymi pedagogiki osób ze sprzężoną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną ze szczególnym uwzględnieniem wczesnego wspomagania i ich rewalidacji

–Zapoznanie z wymiarami niepełnosprawności sprzężonej i głębokiego upośledzenia intelektualnego , jej interpretowanie oraz dobieranie metod i form pracy rewalidacyjnej

– Zwrócenie uwagi na istotne znaczenie wspomagania i rewalidacji dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną i głębokim upośledzeniem umysłowym

Podstawowe pojęcia: niepełnosprawność sprzężona, złożona, wielozakresowa oraz niepełnosprawność intelektualna głęboka;

• Etiologia uszkodzeń sprzężonych – niepełnosprawności wielorakiej z uwzględnieniem głębokiej niepełnosprawności intelektualnej

• Znaczenie wczesnego rozpoznawania i wczesnej rewalidacji oraz stymulacji rozwoju dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością

• Formy i metody wspomagania i rewalidacji dzieci ze sprzężona i głęboką niepełnosprawnością

• Niepełnosprawność sprzężona a praktyka pedagogiczna

• Tworzenie indywidualnych programów edukacyjno- terapeutycznych ( IPET ) dla dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością

Wykład:

• Podstawowe pojęcia: niepełnosprawność sprzężona, złożona, wielozakresowa oraz niepełnosprawność intelektualna głęboka;

• Etiologia uszkodzeń sprzężonych – niepełnosprawności wielorakiej z uwzględnieniem głębokiej niepełnosprawności intelektualnej

• Znaczenie wczesnego rozpoznawania i wczesnej rewalidacji oraz stymulacji rozwoju dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością

• Formy i metody wspomagania i rewalidacji dzieci ze sprzężona i głęboką niepełnosprawnością

• Niepełnosprawność sprzężona a praktyka pedagogiczna

• Tworzenie indywidualnych programów edukacyjno- terapeutycznych ( IPET ) dla dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością

Ćwiczenia:

• Model pracy rewalidacyjnej z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną głęboką i niedostosowaniem społecznym

• Model pracy rewalidacyjnej z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną głęboką i uszkodzonym słuchem

• Model pracy rewalidacyjnej z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną głęboką i uszkodzonym wzrokiem

• Model pracy z dzieckiem głuchoniewidomym i z niepełnosprawnością intelektualną głęboką

• Model pracy rewalidacyjnej z niepełnosprawnością ruchową i dodatkowymi niepełno sprawnościami

• Model pracy rewalidacyjnej dzieckiem z autyzmem wczesnodziecięcym i niepełnosprawnością intelektualną głęboką

• Model pracy rewalidacyjnej z dzieckiem z mózgowym porażeniem dziecięcym i zadurzeniami komunikowania się oraz z niepełnosprawnością intelektualną

• Projekty kompleksowych programów terapeutycznych tj. wspomagania i rewalidacji dla dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną z uwzględnieniem niepełnosprawności intelektualnej głębokiej

1. Zaorska M., Niepełnosprawność sprzężona – wybrane zagadnienia teorii i praktyki pedagogicznej, WUWM, Olsztyn 2015

2. Brzezińska A., Kaczan R., Smoczyńska K.(red.), Sytuacja i możliwości pomocy dla osób z rzadkimi i sprzężonymi ograniczeniami sprawności, Wyd. Naukowe ,,Scholar”, Warszawa 2010

3. Piszczek M., (red.), Diagnoza wielospecjalistyczna i konstruowanie indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych dla uczniów głębiej upośledzonych umysłowo, Kompendium, Warszawa 2011

4. Cytowska B., Winczura B., Stawarski A., (red.) Dzieci chore, niepełnosprawne i z utrudnieniami w rozwoju, ,,Impuls”, Kraków 2008

5. Kosakowski Cz., Zaorska M. (red.), Edukacja i rehabilitacja osób głuchoniewidomych - modele rozwiązania, WUWM, Olsztyn 2002

6. Pielecki J., Olszewski S. (red.), Wspomaganie rozwoju osób niepełnosprawnych, Wyd. AP, Kraków 1999.

W 1 – Zna elementarną terminologię używaną w procesie wspomagania i rewalidacji osób ze sprzężoną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną

W 2 – Zna teoretyczne podstawy pracy rewalidacyjnej z osobami ze sprzężoną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną w zakresie rehabilitacji medycznej, psychologicznej , społecznej i edukacyjnej

W 3 – Posiada elementarną wiedzę o metodach, projektowaniu i prowadzeniu rewalidacji osób ze sprzężoną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną

U 1 – Potrafi dokonać obserwacji i interpretacji specjalnych potrzeb rozwojowych, funkcjonalnych i rewalidacyjnych warunkowanych rodzajem niepełnosprawności

U 2 –Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania, interpretowania oraz projektowania strategii działań rewalidacyjnych

U 3 – Potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań rewalidacyjnych

K 1 –Ma świadomość poziomu posiadanej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego w zakresie rewalidacji i rozwoju osobistego

K 2 –Ma przekonanie o sensie, wartości i potrzebie podejmowania działań rewalidacyjnych w stosunku do osób ze sprzężoną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną

K 3 – Ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny w realizacji zadań rewalidacyjnych oraz przestrzegania zasad etyki zawodowej

Metody

prowadzenia wykładów wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, wykład z prezentacją multimedialną

Metody

prowadzenia ćwiczeń analiza tekstów, dyskusja związana z wykładem, metoda przypadków, metoda projektu, metody eksponujące

Wykład: zaliczenie

Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę

Metody

sprawdzania

efektów

kształcenia

‐ Odpowiedzi ustne

‐ Wykonanie zadania praktycznego

‐ Projekt indywidualny

‐ Praca pisemna

‐ Udział w dyskusji