Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2.5-PKDZIM |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży |
Jednostka: | Instytut Psychologii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Celem przedmiotu jest omówienie zaburzeń zachowania i/lub wewnętrznych przeżyć pojawiających się w okresie dzieciństwa i adolescencji. Problematyka, ze względu na specyfikę tych okresów rozwoju, odnosi się także do znaczących osób dorosłych i środowiska funkcjonowania dziecka czy adolescenta. |
Pełny opis: |
A. Problematyka wykładu Studenci zapoznani zostaną ze specyfiką problematyki psychologii klinicznej dzieci i młodzieży. W tym różnice w obrazie zaburzeń omawianych grup rozwojowych a w obrazie zaburzeń osób dorosłych. Omówione będą uwarunkowania problemów klinicznych; czynniki endogenne i egzogenne. Rola psychospołecznych i biologicznych dyspozycji dziecka (układ czynników korzystnego rozwoju, układ ryzyka). Podatność i odporność na stres. Znaczenie faz cyklu życia rodziny dla funkcjonowania dziecka. Główne podejścia teoretyczne wykorzystywane w psychologii klinicznej dzieci i młodzieży. B. Problematyka ćwiczeń Omówienie rodzajów form pomocy psychologicznej kierowanej do dzieci i młodzieży (promocja zdrowia, prewencja, interwencja w kryzysie, psychoterapia, poradnictwo, grupy samopomocowe). Zaznajomienie się z wybranymi, najważniejszymi placówkami, w których zatrudnieni są psychologowie kliniczni dzieci i młodzieży; poznanie zakresu ich oddziaływań, koniecznych kwalifikacji oraz przepisów prawnych regulujących ich pracę. Omówienie specyfiki pracy klinicznej na przykładach np.: niedostosowanie społeczne, niepełnosprawność umysłowa, depresja młodzieńcza, nadużywanie substancji psychoaktywnych, zaburzenia jedzenia. |
Literatura: |
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Namysłowska I. (red.) (2005); Psychiatria dzieci i młodzieży, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL • Sęk H. red. (2006); Psychologia kliniczna, Warszawa Wyd. Naukowe PWN A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. (2003). Psychologia zaburzeń. Gdańsk: GWP. • Czabała J. C., Zasępa E. (2006). Psychologia kliniczna okresu dzieciństwa i adolescencji. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M.Grzegorzewskiej. • Heszen I., Sęk H. (2007). Psychologia zdrowia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. C.Literatura uzupełniająca: - Brzezińska A.I. (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk: GWP. • Cytowska B.,Winczura B.(2006). Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. • Cytowska B., Winczura B., Stawarski A. (2008). Dzieci chore, niepełnosprawne i z utrudnieniami w rozwoju. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. • Goodman R., Scott S. (2000). Psychiatria dzieci i młodzieży. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner. • Hollowell E. M., Ratey J.J. (1994). W świecie ADHD. Media Rodzina. • Kohnstamm R. (1991). Praktyczna psychologia dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. • Kościelska M. (1995). Oblicza upośledzenia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. • Kutscher M. L. (2007). Dzieci z zaburzeniami łączonymi. Warszawa: Wydawnictwo K. E. Liber. Mihilewicz S. (2005). Dziecko z trudnościami w rozwoju. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. • Namysłowska I. (1999) Terapia rodzin. Warszawa: PWN. - Przepióra M. (2008). Dziecko z zespołem stresu pourazowego. W: B. Cytowska, B. Winczura, i A. Stawarski (red.) Dzieci chore, niepełnosprawne i z utrudnieniami w rozwoju.Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” . - Przepióra M. (2008). Dziecko z zaburzeniami typu borderline. W: B. Cytowska, B. Winczura, i A. Stawarski (red.) Dzieci chore, niepełnosprawne i z utrudnieniami w rozwoju.Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” . - Przepióra M. (2012). Zaburzenia zachowania a nadpobudliwość psychoruchowa. W: B.Winczura (red.) Dziecko z zaburzeniami łączonymi. Trudne ścieżki rozwoju. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. • Rosenhan D.L., Seligman M.E.P. (1994). Psychopatologia. Warszawa: PTP. • Sęk H. (2001). Wprowadzenie do psychologii klinicznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”. • Sęk H. (red.) (1993). Społeczna psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. • Vasta R., Haith M. M., Miller S. A. (1995). Psychologia dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i pedagogiczne. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza - zna podstawowe pojęcia z zakresu psychologii klinicznej dzieci i młodzieży z uwzględnieniem interdyscyplinarnego zastosowania; - potrafi scharakteryzować podstawowe zaburzenia rozwoju u dzieci i młodzieży z punktu widzenia procesów psychologicznych, psychologii rodziny oraz więzi społecznych - zna psychologiczne mechanizmy zaburzeń rozwojowych z uwzględnieniem kontekstu biologicznych, społecznych i indywidualnych uwarunkowań; - ma wiedzę na temat zasad i norm etycznych oraz etyki zawodowej Umiejętności - potrafi wykorzystać i integrować wiedzę teoretyczną do analizy problemów wychowawczych jak i stymulacji rozwoju dzieci i młodzieży; - dobiera właściwe metody i techniki w procesie diagnozy psychologicznej; Kompetencje społeczne - ma świadomość specyfiki kontaktu klinicznego, zasad etyki zawodu psychologa, wyraża sądy na temat form pomocy psychologicznej |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin: ocena końcowa z egzaminu na podstawione uzyskanej liczby punktów wg. zasady: • ocena dostateczna: jeśli student uzyska powyżej 60% punktów • ocena dobra: jeśli student uzyska powyżej 75% punktów ocena bardzo dobra: jeśli student uzyska powyżej 90% punktów Ćwiczenia: kolokwium końcowe=50% oceny , praca zaliczeniowa=30%, aktywność= 20% |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.