Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2.5-PKDZIM-A |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży |
Jednostka: | Instytut Psychologii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Literatura uzupełniająca: | Albiński, R. i Kleszczewska-Albińska, A. (2009). Zapominalski mózg, czyli neurologiczne podłoże pamięci prospektywnej. Studia Psychologiczne, 47 (4), 7-20. Brzezińska, A.I. (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk: GWP. Cytowska, B. i Winczura, B.(2006). Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka. Kraków: Oficyna Wydawni-cza „Impuls”. Cytowska, B., Winczura, B. i Stawarski, A. (2008). Dzieci chore, niepełnosprawne i z utrudnieniami w rozwoju. Kraków: Oficy-na Wydawnicza „Impuls”. Kleszczewska-Albińska, A. (2019). Zaniedbania emocjonalne dziecka w wieku przedszkolnym – przegląd teoretyczny. Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka 18(1), 104-130. Kohnstamm, R. (1991). Praktyczna psychologia dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Vasta, R., Haith, M.M. i Miller, S.A. (1995). Psychologia dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. |
Skrócony opis: |
zapoznanie studenta z podstawową wiedzą z zakresu psychologii klinicznej dzieci i młodzieży, w tym m.in. specyfiki zaburzeń w porównaniu do cech charakterystycznych dla tych samych zaburzeń w wieku dorosłym ukształtowanie u studenta umiejętności praktycznego doboru adekwatnych metod diagnozy i interwencji w świetle wiedzy z zakresu psychologii klinicznej dzieci i młodzieży kształtowanie gotowości w podejmowaniu indywidualnych i zespołowych działań diagnostycznych i interwencyjnych w zakresie pracy klinicznej z dziećmi i młodzieżą; rozwijanie zaangażowania we współpracę; kształtowanie świadomości w zakresie zasad etyki zawodowej w procesie diagnozy i interwencji |
Pełny opis: |
Problematyka ćwiczeń: 1. Wprowadzenie do omawianych zagadnień 2. Zaburzenia neurorozwojowe 3. Zaburzenia psychotyczne 4. Zaburzenia dwubiegunowe i zaburzenia depresyjne 5. Zaburzenia lękowe 6. Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne 7. Zaburzenia zachowania 8. Niepełnosprawność intelektualna i trudności z uczeniem się 9. Reaktywne zaburzenia przywiązania |
Literatura: |
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć: A.1. wykorzystywana podczas zajęć Namysłowska, I. (red.) (2005). Psychiatria dzieci i młodzieży. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Sęk, H. (red.) (2006). Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Carson, R.C., Butcher, J.N. i Mineka, S. (2003). Psychologia zaburzeń. Gdańsk: GWP. Czabała, J. C. i Zasępa, E. (2006). Psychologia kliniczna okresu dzieciństwa i adolescencji. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M.Grzegorzewskiej. Heszen, I. i Sęk, H. (2007). Psychologia zdrowia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. B. Literatura uzupełniająca Albiński, R. i Kleszczewska-Albińska, A. (2009). Zapominalski mózg, czyli neurologiczne podłoże pamięci prospektywnej. Studia Psychologiczne, 47 (4), 7-20. Brzezińska, A.I. (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk: GWP. Cytowska, B. i Winczura, B.(2006). Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka. Kraków: Oficyna Wydawni-cza „Impuls”. Cytowska, B., Winczura, B. i Stawarski, A. (2008). Dzieci chore, niepełnosprawne i z utrudnieniami w rozwoju. Kraków: Oficy-na Wydawnicza „Impuls”. Kleszczewska-Albińska, A. (2019). Zaniedbania emocjonalne dziecka w wieku przedszkolnym – przegląd teoretyczny. Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka 18(1), 104-130. Kohnstamm, R. (1991). Praktyczna psychologia dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Vasta, R., Haith, M.M. i Miller, S.A. (1995). Psychologia dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza w wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie: • Posługiwać się terminologią z zakresu psychologii klinicznej w obszarze funkcjonowania i opisu dzieci i młodzieży na poziomie rozszerzonym • Wykazywać się uporządkowaną i pogłębioną wiedzą, obejmującą terminologię, teorie i metodologię Umiejętności w wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien potrafić/mieć umiejętność: • Pogłębionego obserwowania, diagnozowania i racjonalnego oceniania złożonych sytuacji, analizowania motywów i wzorów zachowań dzieci i adolescentów • Diagnozowania wybranych cech i właściwości z wykorzystaniem wybranych technik i narzędzi diagnostycznych • Planowania adekwatnych do prezentowanego zaburzenia interwencji psychologicznych oraz przewidywania ich spodziewanych skutków Kompetencje społeczne w wyniku przeprowadzonych zajęć student ma/wykazuje: • Gotowość do realizowania zadań zespołowych, zaangażowanie we współpracę • Gotowość do określania priorytetów, identyfikowania i rozstrzygania dylematów związanych z praktyczną pracą psychologa zajmującego się dziećmi i młodzieżą • Gotowość do zachowywania się w sposób profesjonalny, przestrzegania zasad etyki zawodowej, dostrzegania i formułowania problemów moralnych i etycznych związanych z pracą |
Metody i kryteria oceniania: |
• wykonanie w grupach 2- lub 3-osobowych prezentacji omawiającej wybrane zaburzenie psychiczne występujące w dzieciństwie lub adolescencji • test wiedzy • Dostateczny – student uzyskał minimum 60% punktów • Dostateczny plus – student uzyskał minimum 70% punktów • Dobry – student uzyskał minimum 80% punktów • Dobry plus – student uzyskał minimum 90% punktów • Bardzo dobry – student uzyskał minimum 95% punktów |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.