Historia filozofii nowożytnej i współczesnej

obowiązkowe

Jednolite studia magisterskie

Teologia

Semestr letni (II)

Profil ogólnoakademicki

obowiązkowe

Realizowany w sali

1. Udział w zajęciach;

2. Znajomość wykładanego materiału oraz zlecanych zadań.

3. Kolokwia ze znajomości tekstów filozoficznych.

A.J. Ayer, Filozofia w XX wieku, tł. T. Baszniak, Warszawa 2003.

F. Copleston, Historia filozofii. Od Kartezjusza do Leibniza, t. IV, tł. J. Marzęcki, Warszawa 1995.

F. Copleston, Historia filozofii. Od Hobbesa do Hume’a, t. V, tł. zbiorowe, Warszawa 1997.

F. Copleston, Historia filozofii. Od Wolffa do Kanta, t. VI, tł. J. Łoziński, Warszawa 1996.

F. Copleston, Historia filozofii. Od Fichtego do Nietzschego, t. VII, tł. B. Chwedeńczuk, Warszawa 1991.

F. Copleston, Historia filozofii. Od Benthmama do Russella¸ t. VIII, tł. B. Chwedeńczuk, Warszawa 1989.

F. Copleston, Historia filozofii. Od Maine de Birana do Sartre’a, t. IX, tł. B. Chwedeńczuk, Warszawa 1991.

D. Folscheid, Wielkie daty filozofii nowożytnej i współczesnej, tł. J. Niecikowski, Warszawa 2000.

Nakład pracy studenta (w godzinach):

(A) godziny kontaktowe:

- udział w zajęciach: 15 godzin / 1 ECTS;

(B) praca własna studenta / 1 ECTS:

- przygotowanie do zajęć - 10 godzin,

- lektura zadawanych lektur - 10 godzin,

- przygotowanie do zaliczenia - 10 godzin

Zajęcia konwersatoryjne nie wprowadzają nowej wiedzy z zakresu historii filozofii nowożytnej i współczesnej. Mają na celu lepsze jej zrozumienie i przyswojenie, a także - na podstawie zajęć z tekstami - kształtowanie umiejętności, szczególnie wskazanych efektach uczenia, m.in. umiejętności badawczych obejmujących analizę tekstów filozoficznych (por. TMA_U01), umiejętności integrowania wiedzy (por. TMA_U06) oraz formułowania wniosków i tworzenia syntetycznych podsumowań (por. TMA_U09).

Konwersatoria z historii filozofii nowożytnej i współczesnej są zharmonizowane z wykładem. Podstawową metodą jest lektura wybranych tekstów autorów z tego okresu lub o autorach tego okresu, poprzedzona wprowadzeniem, uzupełniana komentarzem i zakończona postawieniem problemowych pytań studentom. Pytania zachęcają do ponownej, samodzielnej analizy tekstu. W oparciu o pytania przeprowadzane są kolokwia ze znajomości tekstów i poruszanych w nich zagadnień. W zajęciach zwraca się uwagę na relację filozofii nowożytnej i współczesnej do teologii i światopoglądu chrześcijańskiego, a także do rodzących się i rozwijających nauk przyrodniczych.

1. Problemy filozoficzne i teologiczne związane z powstawaniem nauk empirycznych (Kopernik, Galileusz, Newton).

2. Kształtowanie się filozofii poznania (F. Bacon, R. Descartes, G.W. Leibniz, J. Locke, D. Hume, I. Kant).

3. Główne idee oświecenia (francuskiego, brytyjskiego, niemieckiego).

4. Współczesne nurty filozoficzne i ich znaczenie dla teologii

A. Bronk (red.), Z badań nad filozofią najnowszą, Lublin 1995.

E. Coreth, H. Schöndorf, Filozofia XVII i XVIII wieku, tł. P Gwiazdecki, Kęty 2006.

E. Coreth, P. Ehlen, J. Schmidt, Filozofia XIX wieku¸ tł. P. Gwiazdecki, Kęty 2006.

E. Coreth, P. Ehlen, G. Haeffner, F. Ricken, Filozofia XX wieku, tł. M. L. Kalinowski, Kęty 2004.

L. Gawor, Z. Stachowski (red.), Filozofia współczesna, Bydgoszcz i in. 2006.

M. Hempoliński, Filozofia współczesna, Warszawa 1989.

Z. Kuderowicz, Filozofia nowożytnej Europy, Warszawa 1989.

W. Mackiewicz, Filozofia współczesna w zarysie, Warszawa1994.

W. Tatarkiewicz W., Historia filozofii, t. II i III, Warszawa 1995 (i inne wydania).

I. WIEDZA ("Student wie i rozumie"):

- Student zna terminologię nauk teologicznych i jej korzenie grecko-łacińskie: TMA_W03; P7S_WG;

- Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę z zakresu filozofii (i prawa kanonicznego): TMA_W09; P7S_WG;

- Ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach teologii z innymi dziedzinami nauki, a zwłaszcza z naukami humanistycznymi, społecznymi i prawnymi, pozwalającą na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin naukowych: TMA_W12; P7S_WG.

II. UMIEJĘTNOŚCI ("Student potrafi"):

- Student potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy z wykorzystaniem wiedzy teologicznej: TMA_U01; P7S_UW;

- Posiada umiejętności badawcze w zakresie teologii, obejmujące zwłaszcza analizę tekstów filozoficznych, biblijnych i teologicznych, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opanowanie i prezentację wyników, pozwalające na oryginalne rozwiązywanie złożonych problemów: TMA_U02; P7S_UW;

- Potrafi przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych poglądów teologicznych i światopoglądowych, wytworów kultury w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym: TMA_U08; P7S_UW.

III. KOMPETENCJE SPOŁECZNE ("Student jest gotów do..."):

- Student identyfikuje i rozstrzyga dylematy, zwłaszcza doktrynalne i etyczno-moralne, związane z życiem indywidualnym i społecznym: TMA_K06; P7S_KK; P7S_KO;

- Ma świadomość własnej, indywidualnej odpowiedzialności za kształt życia społecznego, kultury, dziedzictwa chrześcijańskiego: TMA_K07; P7S_KO;

- Interesuje się dokonaniami, ośrodkami i szkołami badawczymi w zakresie teologii: TMA_K08; P7S_KR.

A. Formy zaliczenia (weryfikacja efektów uczenia się):

(1) Zadania cząstkowe (W2, U1, U2, K1, K3);

(2) Zaliczenie końcowe (W1, W2, W3, U3, K2)

Materiał obowiązujący do zaliczenia obejmuje:

- treść konwersatoriów,

- zawartość przekazywanych materiałów,

- znajomość zadanych lektur.

Pytania zaliczeniowe sprawdzają wiedzą oraz umiejętność dynamicznego operowania nią w rozwiązywaniu problemów i dylematów. Skala ocen:

16 p. = bardzo dobry (5),

15 p. = dobry plus (4,5)

13-14 p. = dobry (4,0)

11-12 p. = dostateczny plus (3,5)

9-10 p. = dostateczny (3,0)

poniżej 9 p. = niedostateczny (2)

B. Podstawowe kryteria ustalenia oceny:

Ustalenie końcowej oceny na podstawie ocen cząstkowych (50%) i egzaminu (50%).

Nie dotyczy