Historia architektury

studia pierwszego stopnia

Gospodarka przestrzenna

2

ogólnoakademicki

Realizowany w sali

Brak.

1. Czerner R., Zabudowy rynków: średniowieczne bloki śródrynkowe wybranych dużych miast, Śląsk

2. Słownik terminów artystycznych i architektonicznych, red. Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Wyd. Marketing Room

3. Will JONES, Jak czytać nowoczesne budynki, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2018

Nakład pracy studenta: 75 h

A. Godziny kontaktowe: 1 ECTS/ 25h

Udział w zajęciach: 40h

B. Praca własna studenta: 1 ECTS/ 25h

Przygotowanie do zajęć: 10h

Przygotowanie do zaliczenia: 15h

Przygotowanie do prezentacji: 10h

Przedmiot ma za zadanie zaznajomienie studenta z wiedzą z zakresu historii architektury.

Przedmiot zapoznaje studenta z najsłynniejszymi zabytkami architektury oraz budowli na przestrzeni dziejów, od czasów prehistorycznych do czasów współczesnych. Student zyskuje umiejętność rozpoznawania poszczególnych stylów architektonicznych oraz analizy historycznych układów urbanistycznych.

Wykłady:

1. Prehistoria

2. Starożytność Mezopotamia, Egipt

3. Starożytność: Grecja, Rzym

4. Okres wczesnochrześcijański Bizancjum

5. Islam

6. Architektura romańska

7. Gotyk

8. Renesans

9. Barok Rokoko

10. Klasycyzm

11. Historyzm i architektura inżynieryjna

12. Modernizm (funkcjonalizm) Secesja

13. Pierwsza połowa XX wieku

14. Druga połowa XX wieku

15. Wiek XXI

Ćwiczenia:

1.

2. Wybrane najsłynniejsze obiekty. Charakterystyka – 6h

3. Wybrane znane zabytki architektury. Charakterystyka – 6h

4. Budynki użyteczności publicznej w średniowieczu i renesansie – 6h

5. Założenia pałacowe oraz zamki Opolszczyzny - 3h

6. Szkoła Chicagowska. Rewolucja w architekturze miejskiej – 2h

7. Nagroda Pritzkera - obiekty i laureaci – 2h

1. Gympel J., Historia architektury od antyku do czasów współczesnych, Warszawa 2000

2. Słodczyk J., Planowanie i budowa miast w dziejach świata. Historia urbanistyki, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, 2024

3. Melvin J., Architektura Kierunki Mistrzowie Arcydzieła, Elipsa 2007

4. Koch W., Style w architekturze, Warszawa 2013 i późniejsze wydania

5. Broniewski T., Historia architektury dla wszystkich, Wrocław 1990

6. Estreicher K., Historia sztuki w zarysie, PWN, 1990

7. Pevsner N., Historia architektury europejskiej, Arkady 2012 (lub starsze wydania)

8. Philip WILKINSON, 50 teorii architektury, które powinieneś znać PWN, Warszawa 2011

Efekty uczenia się (z odniesieniem do efektów kierunkowych):

Wiedza: absolwent zna i rozumie

1. właściwą terminologię dotyczącą historii architektury oraz poprawnie ją stosuje (K_W01,4)

2. sposoby kształtowania budowli w poszczególnych epokach (K_W01,4)

3. najsłynniejsze zabytki architektury oraz najsłynniejszych projektantów (K_W01)

4. kluczowe osiągnięcia naukowe w zakresie inżynierii środowiska i gospodarki przestrzennej związane z architekturą (K_W02)

Umiejętności: absolwent potrafi

1. rozpoznać podstawowe style architektoniczne (K_U01-2)

2. przypisać konkretny znany zabytek do epoki historycznej (K_U01-2)

3. odnieść się do zabytku i poddać je krótkiej analizie formalnej wykorzystując różne formy prezentacji oraz język specjalistyczny (K_U01-2),

4. wskazać zależności pomiędzy materialnym dziedzictwem kulturowym, a gospodarką lokalną dla kształtowania atrakcyjności turystycznej i promocji miasta oraz regionu (K_U02).

Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do

1. krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu gospodarki przestrzennej i uznania jej znaczenia w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych (K_K01).

2. krytycznej oceny podjętych decyzji i analizy ich skutków w zakresie kształtowania przestrzeni (K_K01).

3. promowania i ochrony lokalnych znanych obiektów i architektonicznych układów historycznych, zespołów zabudowy (K_K02)

4. działania na rzecz interesu publicznego (K_K02).

A. Formy zaliczenia (weryfikacja efektów uczenia się)

Wykład: zaliczenie testowe (efekty K_W01,2,4);

Ćwiczenia: praca w grupie, pozytywnie ocenione prezentacje i opracowania indywidualne. Przygotowywanie prezentacji multimedialnych (efekty K_U01-2, K_02).

B. Podstawowe kryteria ustalenia oceny

Wykład:

Zaliczenie na ocenę pozytywną – uzyskanie co najmniej 51% wartości punktów i proporcjonalne udziały punktów na kolejne oceny do 100%.

Ćwiczenia:

Bieżące przygotowywanie się do zajęć, aktywność i obecność na zajęciach. Wykonywanie zadań na zajęciach. Oceny z prezentacji.

Nie dotyczy