Psychologia kliniczna i zdrowia

psychologia

Literatura uzupełniająca:

1. Cierpiałkowska L. (2007). Psychopatologia. Warszawa: Scholar

2. Seligman M., Walker E., Rosenhan D. (2017). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka.

3. Heszen I. (2013). Psychologia stresu. Warszawa: PWN.

Carson, R., Butcher, J.N., Mineka, S. (2005). Psychologia zaburzeń. T.I i II. Gdańsk: GWP

obowiązkowe

Mieszany: realizowany zdalnie i w sali

W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien znać terminologię używaną w psychologii klinicznej i zdrowia oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie rozszerzonym. Powinien znać teoretyczne podstawy działań profilaktycznych i interwencyjnych w zakresie właściwym dla psychologii klinicznej oraz zna c zasady praktyki opartej na dowodach. W efekcie, student ma uporządkowaną wiedzę o zdrowiu i chorobie oraz normie i patologii człowieka w wymiarze psychologicznym,

ma rozszerzoną wiedzę o człowieku, jego cechach, funkcjonowaniu w wybranych relacjach i strukturach międzyludzkich (rodzinnych, zawodowych, kulturowych) w kontekście psychologii klinicznej i zdrowia. W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien nabyć umiejętności wykorzystywania i integrowania wiedzy teoretycznej z zakresu psychologii klinicznej i zdrowia oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów wychowawczych, kulturalnych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. W toku nauczania, student nabywa pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań oraz zgłębia umiejętności potrzebne do przeprowadzenia rozmowy psychologicznej i pracy z grupą oraz kierowania nią. W wyniku nabytej wiedzy student potrafi samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie i ukierunkowywać innych w tym zakresie.

W wyniku przeprowadzonych zajęć student jest gotowy do realizowania zadań zawodowych, wykazuje aktywność w podejmowaniu działań profesjonalnych w zakresie psychologii klinicznej i zdrowia, angażuje się we współpracę, jest przekonany o konieczności i doniosłości zachowania się w sposób profesjonalny, przestrzega zasad etyki zawodowej oraz dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą.

Przedmiot koncentruje się głównie na zagadnieniach dotyczących psychiki człowieka w kontekście zdrowia oraz mechanizmów, które są związane z powstawaniem chorób. Zostaną omówione wybrane zagadnienia z zakresu zdrowia psychicznego w ujęciu klinicznym, procesy i mechanizmy rządzące zachowaniem człowieka w kontekście zdrowia i choroby, dziedziny zastosowania psychologii klinicznej i zdrowia oraz ścieżka specjalizacyjna i zagadnienia etyki zawodu.

Przedmiot wprowadza w podstawowe zagadnienia psychologii klinicznej i zdrowia jako dyscypliny zajmującej się badaniem i opisem zdrowia oraz zaburzeń zachowania. Tematyka wykładów obejmuje:

1. Wprowadzenie w obszar psychologii klinicznej i zdrowia – historia rozwoju dyscypliny

2. Pojęcie normy, patologii - zdrowia i choroby.

3. Relacje między psychologią kliniczną i zdrowia a psychopatologią i psychiatrią.

4. Wybrane koncepcje teoretyczne wykorzystywane w psychologii klinicznej i zdrowia

5. Psychologiczna diagnoza kliniczna – modele diagnozy i metody stosowane w psychologii klinicznej i zdrowia

6. Psychologia zaburzeń psychicznych człowieka dorosłego – psychologiczne mechanizmy chorób i dysfunkcji

7. Dziedziny zastosowania psychologii klinicznej i zdrowia

8. Specyfika pracy psychologa klinicznego – ścieżka specjalizacyjna, zagadnienia etyki pracy psychologa klinicznego.

Literatura podstawowa:

1. Cierpiałkowska L., Sęk, H. (red.). (2016). Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN.

2. Heszen-Celińska I., Sęk H. (2020). Psychologia zdrowia. Warszawa, PWN.

3. Gałecki P. (2022). Badanie stanu psychicznego – rozpoznania według ICD-11. Wrocław, Edra.

psychologia

Literatura uzupełniająca:

1. Cierpiałkowska L. (2007). Psychopatologia. Warszawa: Scholar

2. Seligman M., Walker E., Rosenhan D. (2017). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka.

3. Heszen I. (2013). Psychologia stresu. Warszawa: PWN.

Carson, R., Butcher, J.N., Mineka, S. (2005). Psychologia zaburzeń. T.I i II. Gdańsk: GWP

obowiązkowe

Realizowany w sali

W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien znać terminologię używaną w psychologii klinicznej i zdrowia oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie rozszerzonym. Powinien znać teoretyczne podstawy działań profilaktycznych i interwencyjnych w zakresie właściwym dla psychologii klinicznej oraz zna c zasady praktyki opartej na dowodach. W efekcie, student ma uporządkowaną wiedzę o zdrowiu i chorobie oraz normie i patologii człowieka w wymiarze psychologicznym,

ma rozszerzoną wiedzę o człowieku, jego cechach, funkcjonowaniu w wybranych relacjach i strukturach międzyludzkich (rodzinnych, zawodowych, kulturowych) w kontekście psychologii klinicznej i zdrowia. W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien nabyć umiejętności wykorzystywania i integrowania wiedzy teoretycznej z zakresu psychologii klinicznej i zdrowia oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów wychowawczych, kulturalnych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. W toku nauczania, student nabywa pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań oraz zgłębia umiejętności potrzebne do przeprowadzenia rozmowy psychologicznej i pracy z grupą oraz kierowania nią. W wyniku nabytej wiedzy student potrafi samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie i ukierunkowywać innych w tym zakresie.

W wyniku przeprowadzonych zajęć student jest gotowy do realizowania zadań zawodowych, wykazuje aktywność w podejmowaniu działań profesjonalnych w zakresie psychologii klinicznej i zdrowia, angażuje się we współpracę, jest przekonany o konieczności i doniosłości zachowania się w sposób profesjonalny, przestrzega zasad etyki zawodowej oraz dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą.

Przedmiot koncentruje się głównie na zagadnieniach dotyczących psychiki człowieka w kontekście zdrowia oraz mechanizmów, które są związane z powstawaniem chorób. Zostaną omówione wybrane zagadnienia z zakresu zdrowia psychicznego w ujęciu klinicznym, procesy i mechanizmy rządzące zachowaniem człowieka w kontekście zdrowia i choroby, dziedziny zastosowania psychologii klinicznej i zdrowia oraz ścieżka specjalizacyjna i zagadnienia etyki zawodu.

Przedmiot wprowadza w podstawowe zagadnienia psychologii klinicznej i zdrowia jako dyscypliny zajmującej się badaniem i opisem zdrowia oraz zaburzeń zachowania. Tematyka wykładów obejmuje:

1. Wprowadzenie w obszar psychologii klinicznej i zdrowia – historia rozwoju dyscypliny

2. Pojęcie normy, patologii - zdrowia i choroby.

3. Relacje między psychologią kliniczną i zdrowia a psychopatologią i psychiatrią.

4. Wybrane koncepcje teoretyczne wykorzystywane w psychologii klinicznej i zdrowia

5. Psychologiczna diagnoza kliniczna – modele diagnozy i metody stosowane w psychologii klinicznej i zdrowia

6. Psychologia zaburzeń psychicznych człowieka dorosłego – psychologiczne mechanizmy chorób i dysfunkcji

7. Dziedziny zastosowania psychologii klinicznej i zdrowia

8. Specyfika pracy psychologa klinicznego – ścieżka specjalizacyjna, zagadnienia etyki pracy psychologa klinicznego.

Literatura podstawowa:

1. Cierpiałkowska L., Sęk, H. (red.). (2016). Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN.

2. Heszen-Celińska I., Sęk H. (2020). Psychologia zdrowia. Warszawa, PWN.

3. Gałecki P. (2022). Badanie stanu psychicznego – rozpoznania według ICD-11. Wrocław, Edra.