Psychologia resocjalizacji
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2.5-PSRESOC |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Psychologia resocjalizacji |
Jednostka: | Instytut Psychologii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Skrócony opis: | |
Pełny opis: |
A. Problematyka wykładu: 1. Przedmiot psychologii resocjalizacyjnej, rola psychologa w systemach resocjalizacji 2. Kryteria wyznaczania działań resocjalizacyjnych 3. Wybrane psychologiczne koncepcje wyjaśniające niedostosowanie społeczne (podejście psychodynamiczne, behawiorystyczne, humanistyczna, poznawcze). 4. Diagnozowanie niedostosowania społecznego, wybrane metody i narzędzia badawcze 5. Środowisko rodzinne w genezie zachowań dewiacyjnych i przestępczych 6. Środowisko rówieśnicze i szkolne w genezie zachowań niedostosowanych. 7. Psychologiczne aspekty resocjalizacji nieletnich 8. Analiza indywidualnego przypadku. |
Literatura: |
A.1. wykorzystywana podczas zajęć Ostrowska K. (2008). Psychologia resocjalizacyjna. W kierunku nowej specjalności w psychologii. Warszawa: Fraszka Edukacyjna. Wysocka E. (2008). Diagnoza w resocjalizacji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Urban B., Stanik J.M. (2008). Resocjalizacja. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Ackerman M.J. (2005). Podstawy psychologii sądowej. Gdańsk: GWP. Ciosek M. (2001). Psychologia sądowa i penitencjarna. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze PWN. Memon A., Vrij A., Bull R. (2003). Prawo i psychologia. Gdańsk: GWP. Pospiszyl K. (1998). Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak. Dzienniki Ustaw dotyczące omawianej problematyki. B. Literatura uzupełniająca Buss D.M. (2007). Morderca za ścianą. Gdańsk: GWP. Frączek A. (1980). O Ericha Fromma koncepcji ludzkiej destruktywności. W: Reykowski J.(red.), Osobowość a społeczne zachowania się ludzi. Gierowski J.M., Szymusik A. (1996). Postępowanie karne i cywilne wobec osób zaburzonych psychicznie. Kraków: Collgium Medicum UJ. Pasko- Porys W. (2008). Przesłuchiwanie i wywiad. Psychologia kryminalistyczna. Warszawa: Oficyna Naukowa. Pospiszyl K. (2006). Przestępstwa seksualne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Przepióra M. (2014). Interwencja kryzysowa a niedostosowanie społeczne dzieci i młodzieży z perspektywy psychologii resocjalizacyjnej. Człowiek wobec sytuacji trudnych. Poradnictwo i terapia, seria Człowiek-rodzina-społeczeństwo. Opole: 2014, Instytut Nauk o Rodzinie, s. 23-38. Przepióra M. (2000). Psychologiczna analiza autoprezentacji młodzieży trudnej. Auxilium Sociale. Wsparcie społeczne, nr 3/4 Katowice: Wydawnictwo Naukowe w Katowicach. Sitarczuk M. (2005). Nieletni sprawcy zabójstw. Sylwetki psychologiczne. Katowice: Wydawnictwo UŚ. Stanik J.M. (1990). Opiniodawcze i mediacyjne funkcjonowanie psychologa w sprawach rozwodowych i opiekuńczych. Katowice: Wydawnictwo UŚ. Stanik J.M. (1997). Wybrane obszary praktyki biegłego sądowego psychologa. Katowice: Wydawnictwo UŚ. Vrij A. (2009). Wykrywanie kłamstw i oszukiwania. Psychologia kłamania i konsekwencje dla praktyki zawodowej. Kraków: Wydawnictwo UJ. Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich, Kodeks Cywilny, Kodeks Karny. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza Student, który zaliczył przedmiot: - zna terminologię używaną w psychologii resocjalizacyjnej - ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę na temat; - Rozumie i poddaje analizie procesy psychologiczne - Posiada wiedzę na temat zasad i norm etycznych oraz etyki zawodowej. - potrafi określić najważniejsze czynniki wpływające na niedostosowanie społeczne Umiejętności - Potrafi przeprowadzić analizę indywidualnego przypadku uwzględniającą pozytywną i negatywną prognozę - Potrafi zdiagnozować przyczyny niedostosowania społecznego i zaproponować działania resocjalizacyjne Kompetencje społeczne - ma świadomość poziomu swoich kompetencji diagnostycznych oraz ograniczeń w tym zakresie. Rozumie konieczność ustawicznego doskonalenia umiejętności jak i pogłębiania wiedzy - posiada świadomość specyfiki kontaktu z drugim człowiekiem i jest wrażliwy na znaczenie relacji interpersonalnej w kontakcie psychologicznym - odznacza się dojrzałością i w sposób profesjonalny przestrzega zasad etyki zawodowej; oraz wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych |
Metody i kryteria oceniania: |
Sposób zaliczenia • wykład -Egzamin B. Formy zaliczenia: 1. Wykład: Praca zaliczeniowa - Analiza indywidualnego przypadku Test zaliczeniowy C. Podstawowe kryteria: EGZAMIN: ocena końcowa z egzaminu na podstawione uzyskanej liczby punktów. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.