Teologia pastoralna i katechetyka

Mieszany: realizowany zdalnie i w sali

Franciszek, Posynodalna adhortacja apostolska "Amoris laettitia", Kraków 2016.

Franciszek, Posynodalna adhortacja apostolska "Christus vivit", Kraków 2019.

Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, Dyrektorium o katechizacji, Kielce 2020.

Teologia pastoralna to subdyscyplina nauk teologicznych, która czerpie z wiary zasady i kryteria działalności ewangelizacyjnej i duszpasterskiej. Wśród zasad i kryteriów szczególnie ważne miejsce zajmuje ewangeliczne rozeznanie sytuacji społeczno-kulturalnej i religijnej, w której prowadzona jest współczesna działalność duszpasterska Kościoła (PDV 57). Dydaktyka pastoralna obejmuje katechetykę, homiletykę, liturgikę, misjologię. Aktualnym wyzwaniem dla teologii pastoralnej jest nowa ewangelizacja dla przekazu wiary oraz wychowanie, socjalizacja i edukacja, która nauczyłyby krytycznego myślenia i proponowała proces dojrzewania w kręgu wartości (EG 64).

1. Ewangelizacyjne przeobrażenie Kościoła

2. „Duszpasterstwo w nawróceniu” – nawrócenie pastoralne

3. Koncepcja teologii pastoralnej jako „żywego Kościoła” – deuterokatechumenat (F. Blachnicki)

4. Współpraca pasterzy i liderów świeckich w misji Kościoła

5. Pismo Święte wielkim kodem kulturowym – źródłem posługi słowa w Kościele

6. Animacja biblijna duszpasterstwa i wychowania w wierze

7. Katechetyka w odnowionym pastoralnym programie ewangelizacji

8. Szanse i możliwości ewangelizacyjne katechezy szkolnej

9. Katecheza ewangelizacyjna w nowych ruchach i wspólnotach kościelnych

10. Katecheza wobec krytyki Kościoła

11. Mass media narzędziem czy środowiskiem katechezy?

12. Formacja religijna dorosłych i seniorów.

ALBERICH E., Katecheza dzisiaj. Podręcznik do katechezy fundamentalnej, Warszawa 2003.

BLACHNICKI F., Kerygmatyczna odnowa katechezy. Pisma katechetyczne, t. I-III, Warszawa 2005-2011.

BLACHNICKI F., Teologia pastoralna ogólna. Pisma pastoralne, t. I-II, Warszawa 2013-2015.

KAMIŃSKI R., Wprowadzenie do teologii pastoralnej, Kraków 2001.

KOCHEL J., MAREK Z., Pedagogia biblijna w katechezie, Kraków 20

Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, Lublin 2006.

Leksykon katechetyczny, red. J. Kochel, J. Kostorz, Kielce 2021 [w druku]

Nowa ewangelizacja w nowej katechezie, red. P. Mąkosa, Rzeszów 2013.

Nowa Ewangelizacja. Kerygmatyczny impuls w Kościele, red. P. Sowa, K. Kaproń, Gubin 2012.

PRADO FLORES J.H., Nowi ewangelizatorzy dla Nowej Ewangelizacji, Poznań 2013.

Efekty kształcenia korelują z opisem kierunkowych efektów uczenia się dla kierunku teologia.

Student (wiedza i zrozumienie):

– ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej teologii, w szczególności w zakresie nauk biblijnych i teologii systematycznej, historii Kościoła, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej (P7S_WG; TMA_W01);

– ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach teologii z innymi dziedzinami nauki, a zwłaszcza z naukami humanistycznymi, społecznymi i prawnymi, pozwalającą na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin naukowych (P7S_WG; TK-MA_W06);

– ma pogłębioną wiedzę o współczesnych dokonaniach, ośrodkach i szkołach badawczych w zakresie teologii nowej ewangelizacji oraz ogólną wiedzę o nich w zakresie filozofii (P7S_WG/K; TK-MA_W07).

Student (umiejętności):

– posiada umiejętność interpretowania podstawowych źródeł teologicznych, z wykorzystaniem tekstów obcojęzycznych (P7S_UW; TMA_U01);

– posiada umiejętności badawcze w zakresie teologii, obejmujące zwłaszcza analizę tekstów filozoficznych, biblijnych i teologicznych, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na oryginalne rozwiązywanie złożonych problemów (P7S_UW; TK-MA_U02);

– posiada pogłębioną umiejętność przygotowywania różnych prac pisemnych i wystąpień ustnych w języku polskim i z wykorzystaniem wybranego języka obcego (P7S_UU; TK-MA_U11).

Student (kompetencje społeczne):

– rozumie potrzebę intelektualnego oraz religijno-duchowego formowania się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces kształcenia się innych osób oraz potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny (P7S_KR; TMA_K01);

– posiada umiejętność współdziałania i pracy w grupie, przyjmując w niej różne role (P7S_KR; TK-MA_K03);

– jest gotowy do własnej duchowej, społecznej i intelektualnej permanentnej autoformacji oraz do inspirowania i organizowania procesu uczenia się innych osób (P7S_KR; TK-MA_K02).

Przygotowanie i aktywność studenta podczas zajęć (podejmowanie dyskusji, forma i treść używanych argumentów) – 20%.

Praca zaliczeniowa (przygotowanie prezentacji na temat wskazanego dzieła sztuki) – 40%.

Zaliczenie pisemne z prezentowanej podczas zajęć teorii – 40%.