Ekologia

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	6.16-E
Kod Erasmus / ISCED:	13.1 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0511) Biologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Ekologia
Jednostka:	Wydział Przyrodniczo-Techniczny
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Skrócony opis:	Cele przedmiotu Zapoznanie z organizacją materii na poziomie zbiorowisk organizmów żywych oraz wyjaśnienie zachodzących tu zjawisk, jako podstawowych problemów biologicznych; pogłębienie wiedzy dotyczącej wzajemnych zależności pomiędzy organizmami oraz współzależnościami pomiędzy organizmami i ich biotopem; zainteresowanie problematyką współczesnej ekologii jako analizą funkcjonowania ekosystemów; zapoznanie z nowoczesnymi metodami i narzędziami badawczymi stosowanymi w ekologii; umiejętność wykorzystywania wiedzy w konkretnych sytuacjach; umiejętność analizy oraz dostrzegania powiązań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem.
Pełny opis:	A. Problematyka wykładu: Ekologia jako nauka i jej przedmiot. Zadania i metody ekologii. Doświadczalnictwo ekologiczne. Modelowania zjawisk i procesów ekologicznych. Współżycie w biocenozie. Struktura zbiorowisk i populacji. Dynamika monokultur, zbiorowisk wielogatunkowych i różnowiekowych. Biometria. Elementy fizjotaktyki. Gospodarka w agroekosystemach. Wpływ skażeń chemicznych na rośliny stosowane w kosmetologii. Bioindykatory odkształceń środowiska. Monitoring zanieczyszczeń w ekosystemach. B. Problematyka laboratorium: Grupy ekologiczne roślin kosmetycznych w zależności od ich gospodarki wodnej, zapotrzebowania na światło i pH gleby. Wpływ zagęszczenia roślin na ich wzrost i śmiertelność. Wpływ światła na kiełkowanie nasion. Banki nasion. Zróżnicowanie aparatu asymilacyjnego – analiza biometryczna i masowa. Relacje między częścią nadziemną i podziemną roślin. Określenie powierzchni asymilacyjnej. Allelopatyczne oddziaływanie wydzielin korzeniowych. Bioindykatory zanieczyszczeń alkalicznych. Wpływ czynników abiotycznych na tempo dekompozycji.
Literatura:	Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć •Banaszak J., Wiśniewski H. 2003. Podstawy ekologii. Wydawnictwo Adam Marszałek. Toruń •Sporek K, Sporek M. 2008. Doświadczalnictwo ekologiczne- metody wybrane. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. Opole •Weiner J. 1999. Życie i ewolucja biosfery. PWN. Warszawa. •Wiąckowski S. 1998. Ekologia ogólna. Oficyna Wydawnicza Branta. Bydgoszcz A.2. studiowana samodzielnie przez studenta •korzystanie z baz danych bibliotek B. Literatura uzupełniająca •Anioł-Kwiatkowska J. 1992. Rośliny kosmetyczne. WSiP. Warszawa •Falińska K. 1997. Ekologia roślin. PWN. Warszawa. •Hlava B., Stary F., Pospisil F. 1984. Rośliny kosmetyczne. PWRiL. Warszawa •Mowszowicz J. 1979. Przewodnik do oznaczania drzew i krzewów krajowych i aklimatyzowanych. WSiP. W-wa •Mowszowicz J. 1985. Przewodnik do oznaczania krajowych roślin zielarskich. PWRiL. Wydanie II. W-wa. •Sporek K. 2002. Ekologia lasu – wybrane zagrożenia. Oficyna Wydawnicza Politechniki Opolskiej. Opole.
Efekty uczenia się:	Wiedza W1 wykazuje znajomość podstawowych praw i zasad ekologicznych W2 ma wiedzę dotyczącą wzajemnych powiązań między organizmami a ich biotopem W3 zna problematykę ekologii zespołów i ekologii populacyjnej W4 wykazuje znajomość matematyki i statystyki na poziomie pozwalającym opisać zjawiska ekologiczne i zinterpretować wyniki eksperymentu Umiejętności U1 posługuje się fachową terminologią w wypowiedziach ustnych i pisemnych U2 przeprowadza podstawowe badania ekologiczne U3 wykazuje umiejętność przeprowadzenia analizy uzyskanych wyników badań i przedstawia je w logiczny sposób podpierając się analizą matematyczną U4 wykazuje umiejętność krytycznego opracowania wybranego problemu w zakresie ekologii U5 wykazuje umiejętność pracy w zespole Kompetencje społeczne (postawy) K1 wykazuje potrzebę stałego aktualizowania wiedzy w zakresie ekologii K2 wykazuje odpowiedzialność za powierzony sprzęt badawczy K3 przeprowadza obiektywną autoocenę własnej pracy i potrafi krytycznie ocenić wyniki pracy badawczej
Metody i kryteria oceniania:	Formy zaliczenia •W - egzamin ustny + projekt eksperymentu ekologicznego •L - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru z kolokwiów i sprawozdań z ćwiczeń Podstawowe kryteria W: poprawna odpowiedź na zadane pytania z obszaru programu i projektu L: ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.