Ekologia stosowana

obowiązkowe

Realizowany w sali
Realizowany w terenie

Czarnowski M. 1989. Zarys ekologii roślin lądowych. PWN. Warszawa.

Ebiś M. 2001. Struktura biomasy sosny zwyczajnej. PWN. Warszawa-Wrocław

Markow M. 1978. Argofitocenologia. PWRiL. Warszawa.

Aldrich R.J. 1997. Ekologia chwastów w roślinach uprawnych. Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej. Opole

poznanie organizacji materii na poziomie zbiorowisk organizmów żywych oraz wyjaśnienie zachodzących tu zjawisk, jako podstawowych problemów biologicznych;

pogłębienie wiedzy dotyczącej wzajemnych zależności pomiędzy organizmami oraz współzależnościami pomiędzy organizmami i ich biotopem;

zainteresowanie problematyką współczesnej ekologii jako analizą funkcjonowania ekosystemów;

poznanie nowoczesnych metod i narzędzi badawczych stosowanych w ekologii;

umiejętność wykorzystywania wiedzy w konkretnych sytuacjach;

umiejętność analizy oraz dostrzegania powiązań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem.

Treści kształcenia (oddzielnie dla każdej formy zajęć):

Wykład

Ekologia jako dyscyplina naukowa i jej przedmiot badań.

Zasady modelowania zjawisk ekologicznych – Modelowanie zjawisk i procesów ekologicznych.

Modelowanie zdolności produkcyjnej siedliska.

Modele przyrostu biomasy.

Czynniki środowiska ograniczające występowanie organizmów. Tolerancja ekologiczna organizmów.

Ekologia biocenoz. Metody badania struktury i funkcjonowania biocenoz.

Ekosystem. Gospodarka w ekosystemach.

Ekologia stosowana (eksploatacja gatunków, walka ze szkodnikami, zmiany zachodzące w ekosystemach naturalnych)

Zagrożenia biotopów.

Wpływ skażeń chemicznych na rośliny. Zależności fitoekologiczne.

Organizmy wskaźnikowe i ich rola bioindykacyjna

Monitoring zanieczyszczeń w ekosystemach rolniczych i leśnych.

Laboratorium

Grupy ekologiczne roślin w zależności od ich gospodarki wodnej, zapotrzebowania na światło i pH gleby.

Wpływ zagęszczenia roślin na ich wzrost i śmiertelność. Wpływ światła na kiełkowanie nasion. Zróżnicowanie aparatu asymilacyjnego – analiza biometryczna i masowa. Relacje między częścią nadziemną i podziemną roślin. Określenie powierzchni asymilacyjnej.

Allelopatyczne oddziaływanie wydzielin korzeniowych.

Bioindykatory zanieczyszczeń (analiza prób pobranych w ramach zajęć terenowych)

Wpływ czynników abiotycznych na tempo dekompozycji.

Określenie wieku populacji osobnika (określenie wieku drzew z odwiertów dordzeniowych pobranych na zajęciach terenowych)

Ocena biomasy i parametrów biometrycznych badanej populacji (tabelaryczne opracowanie danych zebranych w terenie, określenie biomasy poszczególnych sortymentów, obliczenie powierzchni aparatu asymilacyjnego)

Zajęcia terenowe

Założenie obiektu doświadczalnego.

Opis stanowiska i siedliska.

Pobieranie prób gleby o nienaruszonej strukturze z wyodrębnionych poziomów genetycznych w profilu glebowym.

Biometria - pomiary

Określenie wieku populacji i osobnika.

Określenie skumulowanej ilości biomasy na jednostce powierzchni.

Wykorzystanie modeli do obliczeń masy, powierzchni aparatu asymilacyjnego, przyrostu objętości. Pobór prób sadzonek mikoryzowanych i nie mikoryzowanych do oceny ich parametrów biometrycznych.

Monitoring opadów (depozyt suchy i mokry).

Budowa chwytników kołnierzowych opadu atmosferycznego na przestrzeni wolnej od roślinności i pokrytej roślinnością.

Sporek K., Sporek M. 2016. Doświadczalnictwo ekologiczne - metody wybrane. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. Opole.

Sporek M. 2018. Powierzchnia listowia sosny zwyczajnej jako funkcja struktury populacji. PWN. Warszawa

Weiner J. 1999. Życie i ewolucja biosfery. PWN. Warszawa

EUW1 wykazuje znajomość praw i zasad ekologicznych

EUW2 ma pogłębioną wiedzę dotyczącą wzajemnych powiązań między organizmami a ich biotopem

EUW3 zna problematykę ekologii zespołów i ekologii populacyjnej

EUW4 wykazuje znajomość matematyki w tym statystyki na poziomie pozwalającym opisać zjawiska ekologiczne i zinterpretować wyniki eksperymentu.

EUU1 potrafi przeprowadzić podstawowe badania ekologiczne samodzielnie lub w zespole pod kierunkiem opiekuna

EUU2 wykazuje umiejętność przeprowadzenia analizy uzyskanych wyników badań i przedstawia je w logiczny sposób podpierając się analizą matematyczną

EUU3 potrafi pozyskiwać i przetwarzać informacje z literatury

EUK1 jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo pracy własnej i innych

EUK2 potrafi współdziałać i pracować w grupie

Metody:

M1 wykład informacyjno – problemowy z prezentacją multimedialną

M2 laboratoria: wykonanie ćwiczeń laboratoryjnych

M3 zajęcia terenowe realizowane na powierzchni doświadczalnej w ekosystemie leśnym

M3 konsultacje

Ocenianie

Wykład

Test - poprawna odpowiedź na zadane pytania z obszaru programu (próg zaliczeniowy 60%)

Laboratorium

ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych z kolokwium (70% składowej oceny końcowej, próg zaliczeniowy 50%), oraz sprawozdań z wykonywanych ćwiczeń (30% składowej oceny końcowej, próg zaliczeniowy 100%)

Kurs terenowy

ocena na podstawie wykonanego sprawozdania i ustnego przedstawienia wykonywanych zadań oraz uzyskanych wyników (próg zaliczeniowy 100%).