Ekologia

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	6.16.Z-E-12
Kod Erasmus / ISCED:	13.1 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0511) Biologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Ekologia
Jednostka:	Instytut Inżynierii Środowiska i Biotechnologii
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Skrócony opis:	Poznanie organizacji materii na poziomie zbiorowisk organizmów żywych oraz wyjaśnienie zachodzących tu zjawisk, jako podstawowych problemów biologicznych; pogłębienie wiedzy dotyczącej wzajemnych zależności pomiędzy organizmami oraz współzależnościami pomiędzy organizmami i ich biotopem; zainteresowanie problematyką współczesnej ekologii jako analizą funkcjonowania ekosystemów; poznanie nowoczesnych metod i narzędzi badawczych stosowanych w ekologii; umiejętność wykorzystywania wiedzy w konkretnych sytuacjach; umiejętność analizy oraz dostrzegania powiązań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem.
Pełny opis:	A. Problematyka wykładu Ekologia jako nauka i jej przedmiot. Zadania i metody ekologii. Doświadczalnictwo ekologiczne. Modelowania zjawisk i procesów ekologicznych. Współżycie w biocenozie. Struktura zbiorowisk i populacji. Dynamika monokultur, zbiorowisk wielogatunkowych i różnowiekowych. Biometria. Elementy fizjotaktyki. Gospodarka w agroekosystemach. Wpływ skażeń chemicznych na rośliny. Bioindykatory odkształceń środowiska. Monitoring zanieczyszczeń w ekosystemach. B. Problematyka ćwiczeń laboratoryjnych Grupy ekologiczne roślin w zależności od ich gospodarki wodnej, zapotrzebowania na światło, odporności na zanieczyszczenia powietrza i pH gleby. Wpływ zagęszczenia roślin na ich wzrost i śmiertelność. Wpływ światła na kiełkowanie nasion. Banki nasion. Zróżnicowanie aparatu asymilacyjnego – analiza biometryczna i masowa. Relacje między częścią nadziemną i podziemną roślin. Określenie powierzchni asymilacyjnej. Allelopatyczne oddziaływanie wydzielin korzeniowych. Bioindykatory zanieczyszczeń alkalicznych. Wpływ czynników abiotycznych na tempo dekompozycji. .
Literatura:	A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć Banaszak J., Wiśniewski H. 2003. Podstawy ekologii. Wydawnictwo Adam Marszałek. Toruń Sporek K, Sporek M. 2008. Doświadczalnictwo ekologiczne- metody wybrane. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. Opole. Weiner J. 1999. Życie i ewolucja biosfery. PWN. Warszawa. Czarnowski M. 1989. Zarys ekologii roślin lądowych. PWN. Warszawa. Ebiś M. 2001. Struktura biomasy sosny zwyczajnej. PWN. Warszawa-Wrocław. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta korzystanie z baz danych bibliotek A. Literatura uzupełniająca Sporek K. 2002. Ekologia lasu – wybrane zagrożenia. Oficyna Wydawnicza Politechniki Opolskiej. Opole. Wiąckowski S. 1998. Ekologia ogólna. Oficyna Wydawnicza Branta. Bydgoszcz Falińska K. 1997. Ekologia roślin. PWN. Warszawa. Mowszowicz J. 1979. Przewodnik do oznaczania drzew i krzewów krajowych i aklimatyzowanych. WSiP. Warszawawa Schauer Th., Caspari C. 2005. Przewodnik do rozpoznawania roślin. Elipsa. Poznań. Seneta W. 1991. Dendrologia. Tom I i II. PWN. Warszawa.
Efekty uczenia się:	Wiedza W 1 wykazuje znajomość podstawowych praw i zasad ekologicznych W 2 ma wiedzę dotyczącą wzajemnych powiązań między organizmami a ich biotopem W 3 zna problematykę ekologii zespołów i ekologii populacyjnej W 4 wykazuje znajomość matematyki i statystyki na poziomie pozwalającym opisać zjawiska ekologiczne i zinterpretować wyniki eksperymentu. Umiejętności U 1 posługuje się fachową terminologią w wypowiedziach ustnych i pisemnych U 2 przeprowadza podstawowe badania ekologiczne U 3 wykazuje umiejętność przeprowadzenia analizy uzyskanych wyników badań i przedstawia je w logiczny sposób podpierając się analizą matematyczną U 4 wykazuje umiejętność krytycznego opracowania wybranego problemu w zakresie ekologii U 5 wykazuje umiejętność pracy w zespole. Kompetencje społeczne (postawy) K 1 wykazuje potrzebę stałego aktualizowania wiedzy w zakresie ekologii K 2 wykazuje odpowiedzialność za powierzony sprzęt badawczy, K 3 przeprowadza obiektywną autoocenę własnej pracy i potrafi krytycznie ocenić wyniki pracy badawczej
Metody i kryteria oceniania:	Formy zaliczenia W: egzamin ustny + projekt eksperymentu ekologicznego L: ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru z kolokwiów i sprawozdań z ćwiczeń Podstawowe kryteria W: poprawna odpowiedź na zadane pytania z obszaru programu i projektu L: ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.