Semiotyka kultury
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1.3.PO2.28 |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.0
|
Nazwa przedmiotu: | Semiotyka kultury |
Jednostka: | Wydział Filologiczny |
Grupy: |
Studia stacjonarne Studia stacjonarne |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Skrócony opis: |
Zajęcia mają charakter ćwiczeń, na których dokonywana jest analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach, dyskusja. |
Pełny opis: |
Problematyka konwersatorium: 1. Semiotyka i semiologia. Anglosaskie i europejskie tradycje w badaniach nad znakami. 2. Historia semiotyki. 3. Podstawowe kategorie semiotyczne. Znak, kod, tekst. 4. Semiotyczny mechanizm kultury. Szkoła tartusko-moskiewska. 5. Semiotyka i kultura popularna. 6. Sztuka i semiotyka. 7. Semiotyka kultury ponowoczesnej. 8. Semiotyka ciała. 9. Semiotyka władzy. 10. Denotacja, konotacja, mit. 11. Kultura materialna i semiotyka. 12. Semiotyka literatury. 13. Semiotyka, ideologia, krytyka kultury. |
Literatura: |
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć: A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Barthes R., Mitologie, przeł. A. Dziadek, Warszawa 2000. • Barthes R., Podstawy semiologii, przeł. A. Turczyn, Kraków 2009. • Baudrillard J., Społeczeństwo konsumpcyjne - jego mity i struktury, przeł. S. Królak, War-szawa 2006. • Brocki M., Język ciała w ujęciu antropologicznym, Wrocław 2001. • Eco U., Nieobecna struktura, przeł. A. Weinsberg, P. Bravo, Warszawa 1996. • Eco U., Semiologia życia codziennego, przeł. J. Ugniewska, P. Salwa, Warszawa 1996 • Eco U., Teoria semiotyki, przeł. M. Czerwiński, Kraków 2009. • Fiske J., Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, przeł. A. Gierczak, Wrocław 1999. • Fiske J., Zrozumieć kulturę popularną, przeł. K. Sawicka, Kraków 2010. • Hawkes T., Strukturalizm i semiotyka, przeł. I. Sieradzki, Warszawa 1988. • Jakobson R., W poszukiwaniu istoty języka Wybór pism, Warszawa 1989, • Leach E., Kultura i komunikowanie, przeł. M. Buchowski, Warszawa 2010. • Łotman J., Rosja i znaki. Kultura szlachecka w wieku XVIII i na początku XIX, przeł. B. Żyłko, Gdańsk 1999. • Semiotyka dziejów Rosji, wyb. i przeł B. Żyłko, Łódź 1993. • Semiotyka dziś i wczoraj. Wybór tekstów, red. J. Pelc, L. Koj, Wrocław – Warszawa 1991. • Semiotyka kultury, red. E. Janus, M.R. Mayenowa, Warszawa 1977. • Uspieński B., Historia i semiotyka, przeł B. Żyłko, Gdańsk 1998. • Znak, styl, konwencja, red. M. Głowiński, Warszawa 1977. • Żyłko B., Semiotyka kultury. Szkoła kartusko-moskiewska, Gdańsk 2009. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Barthes R., Mit i znak. Eseje, wyb. J. Błoński, przeł. W. Błońska i in., Warszawa 1970. • Eco U., Superman w literaturze masowej : powieść popularna - między retoryką a ideologią, przeł. J. Ugniewska, Kraków 2008. • Łotman J., Kultura i eksplozja, przeł. B. Żyłko. Warszawa 1999. • Łotman J., Uniwersum umysłu. Semiotyczna teoria kultury, przeł. B. Żyłko. Gdańsk 2008. • Nowe mitologie, red. J. Garcin, przeł. A. Kocot, Kraków 2007. • Pastouereau M., Średniowieczna gra symboli, przeł. H. Igalson-Tygielska, Warszawa 2006. • Pelc J., Wstęp do semiotyki, Warszawa 1982. • Rose G., Interpretacja materiałów wizualnych. Krytyczna metodologia badań nad wizualno-ścią, przeł. E. Klekot, Warszawa 2010. • Schmidt J-C., Gest w średniowiecznej Europie, przeł. H. Zaremska, Warszawa 2006. • Strinati D., Wprowadzenie do kultury popularnej, przeł. W.J. Burszta, Poznań 1995. • Sztuka w świecie znaków, red. B. Żyłko, Gdańsk 2002. • Teorie literatury XX wieku. Antologia, red. A. Burzyńska, M.P. Markowski, Kraków 2006. B. Literatura uzupełniająca • Bogatyriew P., Semiotyka kultury ludowej, przeł. M.R. Mayenowa, Warszawa 1979. • Dant T., Kultura materialna w rzeczywistości społecznej: wartości, działania, style życia, przeł. J. Barański, Kraków 2007. • Łotman J., Semiotyka filmu, przeł. J. Faryno, T. Miczka, Warszawa 1983. • Mitosek Z., Teorie badań literackich, Warszawa 1995. • Toporow W., Miasto i mit, przeł B. Żyłko, Gdańsk 2000. • Ziemiańska-Sapija D., Semiotyka szkoły tartuskiej jako nauka o kulturze, Warszawa 1987. • Żółkiewski S., Teksty kultury, Warszawa 1988. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza: 1. Dysponuje uporządkowaną, pogłębioną i rozszerzoną wiedzą metodologiczną z zakresu badań kulturoznawczych, 2. Zna i rozumie właściwe głównym teoriom i szkołom badawczym metody analizy, interpretacji i problematyzowania różnych zjawisk kulturowych. Umiejętności: 1. Ma umiejętności badawcze, obejmujące analizę i syntezę różnych stanowisk, idei, poglądów teoretycznych i propozycji metodologicznych, 2. Potrafi przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych rodzajów wytworów kultury. Kompetencje społeczne (postawy): 1. Dostrzega i formułuje problemy etyczne związane z własną pracą, odpowiedzialnością przed współpracownikami i innymi członkami społeczeństwa, 2. Wykazuje aktywność w samodzielnym podejmowaniu działań w sferze uczestnictwa w kulturze, ich planowania, kierowania ich przebiegiem. |
Metody i kryteria oceniania: |
A. Sposób zaliczenia: zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia: 1. Kolokwium (ze znajomości tekstów): test w formie zbioru zadań otwartych, 2. Referat na jeden wybrany temat. C. Podstawowe kryteria: 1. Aktywność na zajęciach (30%), 2. Kolokwium (35%), 3. Referat (35%). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.