Przedmiot kierunkowy w języku obcym: Contemporary Polish Theatre
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1.S2.FP.22.1 |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Przedmiot kierunkowy w języku obcym: Contemporary Polish Theatre |
Jednostka: | Wydział Filologiczny |
Grupy: |
Studia stacjonarne |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | angielski |
Poziom studiów: | studia II stopnia |
Kierunek studiów: | Filologia Polska |
Semestr, w którym realizowany jest przedmiot: | 3 |
Profil kształcenia: | ogólnoakademicki |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Tryb prowadzenia: | Realizowany w sali |
Nakład pracy studenta: | udział w zajęciach 30 h 1ECTS przygotowanie do zajęć, czytanie literatury przedmiotu oraz przygotowanie do zaliczenia 30 h 1ECTS |
Założenia: | Najważniejsze kierunki w polskim teatrze współczesnym i ich interpretacja |
Skrócony opis: |
Najważniejsze zjawiska w teatrze i dramacie współczesnym i ich interpretacja. Od Wielkiej Reformy Teatru (Gordon Craig, Konstanty Stanisławski, Antonin Artaud), jej kontynuatorów w drugiej po-łowie XX wieku ( Jerzy Grotowski, Peter Brook, Eugenio Barba, Tadeusz Kantor) do teatru post-dramatycznego. Sztuka interpretacji dramatu i przedstawienia teatralnego. Analiza wybranych spek-takli teatralnych ( projekcje). |
Pełny opis: |
1. Najważniejsze zjawiska w teatrze i dramacie współczesnym i ich interpretacja. 2. Od Wielkiej Reformy Teatru (Gordon Craig, Konstanty Stanisławski, Antonin Artaud), 3. Kontynuatorzy w drugiej połowie XX wieku ( Jerzy Grotowski, Peter Brook, Eugenio Barba, Tadeusz Kantor) 4. Teatr postdramatyczny. 5. Sztuka interpretacji dramatu i przedstawienia teatralnego. 6. Analiza wybranych spektakli teatralnych ( projekcje). |
Literatura: |
J.L. Styan, Współczesny dramat, Ossolineum, Wrocław 1995. O. Aslan, Aktor XX wieku, PIW, Warszawa, 1978. H. Lehmann, Teatr postdramatyczny, Uniwersitas, Kraków 2006. Przeciw konwencjom. Antologia tekstów o teatrze polskim i obcym od Antoine’a po czasy współcze-sne ( 1887-1990), red. M. Fik, Warszawa 1994. |
Efekty uczenia się: |
ma uporządkowaną wiedzę ogólną na temat historii teatru i filmu różnych epok w kontekście ogólnych zjawisk kultury ma podstawową wiedzę o powiązaniach wiedzy o teatrze i filmie z innymi dziedzinami nauki i dyscyplinami nauk humanistycznych (zwłaszcza naukami o sztuce) potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi oraz pojęciami z zakresu wiedzy o teatrze i filmie, zarówno w pracy badawczej, jak i innych sytuacjach profesjonalnych potrafi sformułować profesjonalną wypowiedź krytyczną (pisemną, ustną) odnoszącą się do określonego wydarzenia teatralnego, filmowego i kulturalnego |
Metody i kryteria oceniania: |
obecność, dyskusja, ocena z pracy zaliczeniowej |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.