Przedmiot uzupełniający z zakresu językoznawstwa 2: Onomastyka
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 1.S2.FP.NJPO.24 |
| Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Przedmiot uzupełniający z zakresu językoznawstwa 2: Onomastyka |
| Jednostka: | Wydział Filologiczny |
| Grupy: |
Studia stacjonarne Studia stacjonarne |
| Punkty ECTS i inne: |
1.00
|
| Język prowadzenia: | polski |
| Poziom studiów: | studia II stopnia |
| Kierunek studiów: | Filologia polska |
| Semestr, w którym realizowany jest przedmiot: | 4 |
| Profil kształcenia: | ogólnoakademicki |
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
| Tryb prowadzenia: | Realizowany w sali |
| Nakład pracy studenta: | A. Godziny kontaktowe: 15h / 0,5 ECTS Udział w zajęciach: 15h B. Praca własna studenta: 15h / 0,5 ECTS Przygotowanie do zajęć: 5h Przygotowanie prezentacji zaliczeniowej: 10h |
| Skrócony opis: |
Poznanie wybranych zagadnień z zakresu genologii lingwistycznej, jej teorii i metod badawczych, opanowanie umiejętności analizy genologicznej oraz doskonalenie kompetencji tekstotwórczej. Kontakt z prowadzącym: jolanta.nocon@uni.opole.pl |
| Pełny opis: |
1. Genologia lingwistyczna jako subdyscyplina badań językoznawczych. 2. Definicje gatunku tekstu. Omówienie wybranych teorii genologicznych. 3. Wzorzec gatunkowy a wzorzec tekstowy. Metody opisu wzorca gatunkowego. 4. Tekstowe aktualizacje wzorca gatunkowego. Odmiany gatunkowe. 5. Gatunki złożone a kolekcje gatunków. 6. Gatunkowa systematyzacja tekstów. 7. Ewolucja form gatunkowych. |
| Literatura: |
Bartmiński J., Niebrzegowska-Bartmińska S., Szadura J. (red.), Akty i gatunki mowy, Lublin 2004. Ostaszewska D. (red.), Gatunki mowy i ich ewolucja. T. IV. Gatunek a komunikacja społeczna, Katowice 2011. Ostaszewska D., Cudak R. (red.), Polska genologia lingwistyczna, Warszawa 2008. Witosz B., Genologia lingwistyczna. Zarys problematyki, Katowice 2005. Wojtak M., Wprowadzenie do genologii, Lublin 2019. |
| Efekty uczenia się: |
Wiedza 1. Student opanował podstawową teorię (specyfika i typologia onimów) z zakresu onomastyki jako subdyscypliny językoznawczej (k_W03) Umiejętności 2. Student posługuje się terminologią onomastyczną i stosuje ją w sposób adekwatny do sytuacji (k_U01) 3. Student potrafi rozpoznać w tekstach nazwy własne (w odróżnieniu od wyrazów pospolitych, w tym jednostek eponimicznych) oraz określić ich specyfikę (k_U03) |
| Metody i kryteria oceniania: |
A. Formy zaliczenia (weryfikacja efektów uczenia się) Praca na zajęciach (efekty 1, 2); prezentacja (efekt 2, 3) B. Podstawowe kryteria ustalenia oceny Ustalenie oceny końcowej na podstawie ocen za: aktywność: 40% prezentację: 60% |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2024/2025" (w trakcie)
| Okres: | 2025-03-01 - 2025-09-30 |
 
PN WT ŚR KON
CZ PT |
| Typ zajęć: |
Konwersatorium, 15 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Radosław Marcinkiewicz, Tomasz Wielg | |
| Prowadzący grup: | Radosław Marcinkiewicz | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę |
|
| Dyscyplina: | językoznawstwo |
|
| Literatura uzupełniająca: | Gałkowski A., Chrematonimy w funkcji kulturowo-użytkowej. Onomastyczne studium porównawcze na materiale polskim, włoskim, francuskim, Łódź 2008. Górnowicz H., Wstęp do onomastyki, Gdańsk 1988. Jakus-Borkowa E., Nazewnictwo polskie, Opole 1987. Malec M., Imię w polskiej antroponimii i kulturze, Kraków 2001. Nazwy własne w języku, kulturze i komunikacji społecznej, red. R. Mrózek, Katowice 2004. Nowe nazwy własne. Nowe tendencje badawcze, red. A. Cieślikowa, B. Czopek-Kopciuch, K. Skowronek, Kraków 2007. Onomastyka kulturowa, red. D. Lech-Kirstein, A. Tabisz, Opole 2024. Onomastyka literacka, red. M. Biolik, Olsztyn 1993. Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich, red. S. Warchoł, t. 1-2, Lublin 1998. Rymut K., Nazwy miast Polski, Wrocław 1987. Skowronek K., Współczesne nazwisko polskie. Studium statystyczno-kognitywne, Kraków 2001. Skowronek K., Rutkowski M., Media i nazwy. Z zagadnień onomastyki medialnej, Kraków 2004. Ze studiów nad nazwami własnymi. Terminologia. Teoria i metodologia badań. Zagadnienia nazwotwórstwa, red. nauk. A. Siwiec, I. Domaciuk-Czarny, M. Kojder, Lublin 2020. |
|
| Skrócony opis: |
Rozwój systemów nazewniczych. Zapoznanie z podstawowymi pojęciami i terminologią onomastyki. Wykształcenie umiejętności świadomej i krytycznej analizy materiału onomastycznego. |
|
| Pełny opis: |
Teoria nazw własnych w filozofii i językoznawstwie. Wyrazy pospolite a nazwy własne. Onimy a znaczenie. Terminologia. Kierunki i metodologia badań. Klasyfikacje nazw własnych. Stan badań onomastycznych. Podstawowe typy nazw własnych. Imiona. Nazwiska. Pseudonimy i przezwiska. Nazwy miejscowe. Nazwy terenowe. Nazewnictwo miejskie. Chrematonimy. Zoonimy. Fitonimy. Kosmonimy. Nazwy własne we współczesnym dyskursie medialnym. Pochodne nazw własnych – eponimy. Wtórne funkcje nazw własnych – funkcja pragmatyczna, ekspresywna, ludyczna. Onomastyka kulturowa. Onomastyka literacka a nazewnictwo w innych dziedzinach artystycznych. |
|
| Literatura: |
Polskie nazwy własne. Encyklopedia, red. E. Rzetelska-Feleszko, Warszawa — Kraków 1998. Słowiańska onomastyka. Encyklopedia, red. E. Rzetelska-Feleszko, A. Cieślikowa, współudz. J. Duma, t. 1, Warszawa — Kraków 2002 [jedynie rozdziały polskojęzyczne]. Słowiańska onomastyka. Encyklopedia, red. E. Rzetelska-Feleszko, A. Cieślikowa, współudz. J. Duma, t. 2, Warszawa — Kraków 2003 [jedynie rozdziały polskojęzyczne]. |
|
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.
