Assertiveness

Cele przedmiotu:

- w zakresie wiedzy – nabycie podstawowej wiedzy teoretycznej z zakresu teorii i praktyki asertywności, znajomość badań pokazujących konsekwencje zachowań asertywnych oraz ich percepcję w kontekście atrakcyjności interpersonalnej.

- w zakresie umiejętności – znajomość i umiejętność zastosowania w praktyce wybranych procedur z treningu asertywności w różnych kontekstach praktycznych;

- w zakresie kompetencji – uświadomienie roli stosowania w praktyce różnych technik zachowań asertywnych do obrony

przed manipulacją oraz w konfliktach interpersonalnych

Treści programowe:

1.Scenariusz treningu asertywności wg Król-Fijewskiej (1991)

1. Pojęcie asertywności i narzędzia do diagnozy poziomu asertywności

2. Asertywna odmowa i zdarta płyta.

3. Radzenie sobie z krytyką i pochwałami.

4. Wyrażanie odmiennej opinii.

5-6. Wyrażanie uczuć pozytywnych i negatywnych.

7. Monolog wewnętrzny

8-9.Asertywność jako element inteligencji emocjonalnej i społecznej.

10. Główne wyznaczniki zachowań asertywnych.

11-12. Ewaluacja treningów asertywności.

13-15. Percepcja zachowań asertywnych.

A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć:

A.1. wykorzystywana podczas zajęć

• Bronowicka A., Garus, J. (2013. Atrakcyjność interpersonalna asertywnego kierownika w percepcji podwładnych. (w:) Dariusz Krok, Anna Bronowicka (red.) „Jednostka i religia w relacjach społecznych”. Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.

Król-Fijewska M. (1991). Trening asertywności. Warszawa. Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości PTP

Makower I. (2010). Szanse rozwoju osób o niskiej samoocenie za pomocą terapii poznawczo-behawioralnej. w „Motywacje umysłu” – Kolańczyk A., Wojciszke B.(red.). Smak Słowa.

Oleś, M. (1998) Asertywność u dzieci w okresie wczesnej adolescencji. Lublin: TNKUL.

Sęk H. (1988). Rola asertywności w kształtowaniu zdrowia psychicznego. Przegląd Psychologiczny, 31, 787-808

A.2. studiowana samodzielnie przez studenta

Berne, E. (1987). W co grają ludzie? Warszawa: PWN

Gut ,J., Haman W.(1993). Docenić konflikt. Warszawa: Kontrakt

Golińska, L.(1995). Złość. Warszawa: IPZiT

Król-Fijewska M. (1992). Stanowczo, łagodnie, bez leku czyli 13 wykładów o asertywności. Warszawa. INTRA

M. McKay, M. Davis, P. Faning (2001). Sztuka skutecznego porozumiewania się, Gdańsk: GWP

Phelps, S. (2002). Kobieta asertywna. Poznań: Dom Wydawniczy "Rebis"

Robinson D. (1998). Między grzecznością a szczerością: 9 błędów miłych ludzi. Warszawa: "Świat Książki".

Wiedza K_W01

w wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien:

znać terminologię z zakresu treningu asertywności (w teorii i praktyce), główne procedury zachowań asertywnych oraz wyniki badań nad konsekwencjami zachowań asertywnych.

Umiejętności K_U02

w wyniku przeprowadzonych zajęć student

potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczna z zakresu asertywności w celu analizy złożonych problemów interpersonalnych (osobistych, rodzinnych, zawodowych) w celu projektowania działań praktycznych (umie zastosować w praktyce wybrane procedury z treningu asertywności w różnych kontekstach praktycznych).

Kompetencje społeczne K_K03; K_K02

Potrafi zachować krytycyzm wobec odbieranej treści (ma świadomość roli stosowania w praktyce różnych technik zachowań asertywnych do obrony

przed manipulacją oraz w konfliktach interpersonalnych, rozumie znaczenie ustawicznego aktualizowania i poszerzania wiedzy);

Dostrzega i formułuje problemy etyczne związane z dylematami psychologa praktyka prowadzącego zajęcia treningowe rozwijające asertywność.

Warunki zaliczenia:

Ocena końcowa jest wystawiana na podstawie oceny z prezentacji wybranego zagadnienia (konieczny warunek) oraz rejestrowanej aktywności ustnej studenta na zajęciach (nie jest obowiązkowa)