Metodyka katechezy i etyki

obowiązkowe

Zajęcia skorelowane są z wykładem "Metodyka katechezy i etyki".

Studenci poznają i uczą się oceniać oraz prowadzić różne metody nauczania i wychowania stosowane w katechezie (także w szkolnym nauczaniu religii) oraz w nauczaniu etyki.

Praktyczne wprowadzenie w metodykę katechezy (nauczania religii w różnych środowiskach) oraz etyki.

W trakcie zajęć studenci wprowadzani są w następującą problematykę, także od strony praktycznej - poznając i oceniając poszczególne metody, które można stosować w nauczaniu religii lub etyki.

Zajęcia skorelowane z wykładem - praktyczne wykorzystanie:

- metod opartych o słowo mówione i pisane

- metod związanych z zasadą poglądowości

- gier i zabaw dydaktycznych.

Studenci uczą się m.in. konstruowania konspektu zajęć i wykorzystywania różnych metod.

Literatura podstawowa:

R. CHAŁUPNIAK, J. KOSTORZ, Wybrane zagadnienia z katechetyki, Opole 2001.

- M. KORGUL, Dydaktyka dla katechetów, Świdnica 2007.

- Z. BARCIŃSKI (red.), Vademecum katechety. Metody aktywizujące, Kraków-Lublin 2006.

Literatura pomocnicza:

- czasopismo "Zeszyty Formacji Katechetów" (Radom).

- czasopismo „Katecheta” (Poznań) - do 2016.

- R. CHAŁUPNIAK, J. KOSTORZ, W. SPYRA (red.), Aktywizacja w katechezie - szansa czy zagrożenie?, Opole 2002.

- B. TWARDZICKI, Katechetyka formalna w służbie wiary, Przemyśl 2001.

- P. DUKSA, Metody katechetyczne, Olsztyn 1998.

Student…

Wiedza

– ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach teologii z innymi dziedzinami nauki, a zwłaszcza z naukami humanistycznymi, społecznymi i prawnymi, pozwalającą na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin naukowych – P7S_WG; TMA_W01

– zna terminologię wykorzystywaną do opisu zjawisk pedagogicznych oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych, w odniesieniu do teologii i etyki – P7S_WG; P7S_WK; TnMA_W01; Rozp. I_2_1

– ma uporządkowaną wiedzę o różnych środowiskach wychowawczych, ich specyfice i procesach w nich zachodzących – P7S_WG; TnMA_W04; Rozp. I_2_1

– posiada wiedzę o metodyce wykonywania typowych zadań, normach, procedurach i dobrych praktykach stosowanych w różnych obszarach działalności wychowawczej (przedszkola, szkoły, placówki opiekuńczo-wychowawcze) – P7S_WK; TnMA_W06; Rozp. I_2_1

Umiejętności:

– potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów działalności pedagogicznej – P7S_UW; P7S_UK; TnMA_U02; Rozp. I_2_2

– potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności związane z działalnością pedagogiczno-katechetyczną, korzystając z różnych źródeł (w języku rodzimym i obcym) i nowoczesnych technologii – P7S_UU; P7S_UK; TnMA_U03; Rozp. I_2_2

– ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej; posiada umiejętność prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii – P7S_UK; TnMA_U04; Rozp. I_2_2

– potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań związanych z różnymi sferami działalności pedagogicznej z wykorzystaniem nowoczesnych strategii edukacyjnych – P7S_UK; P7S_UO; TnMA_U05; Rozp. I_2_2

– potrafi animować prace nad rozwojem uczestników procesów pedagogicznych oraz wspierać ich w procesie samowychowania – P7S_UK; P7S_UO; TnMA_U06; Rozp. I_2_2

– potrafi pracować w zespole; umie wyznaczać oraz przyjmować wspólne cele działania; potrafi przyjąć rolę lidera w zespole – P7S_UK; TnMA_U07; Rozp. I_2_2

– potrafi zaprojektować plan własnego rozwoju zawodowego, jak również dokonać analizy własnych działań pedagogicznych i wskazać ewentualne obszary wymagające modyfikacji w przyszłym działaniu – P7S_UU; TnMA_U08; Rozp. I_2_2

Kompetencje społeczne

– ma krytyczną świadomość poziomu własnej dojrzałości osobowej, nabytej wiedzy i umiejętności – P7S_KK; TMA_K01

– potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role – P7S_KR; TMA_K02

– potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania i potrafi przewidywać wielokierunkowe skutki swojej działalności – P7S_KK; P7S_KO; TMA_K03

A. Metody oceniania:

1. Przygotowany konspekt zajęć – 80%

2. Aktywność na zajęciach – 20%

B. Kryteria oceniania:

Na ocenę dostateczną (3):

W1. Student zna różne metody na poznanie imion uczniów

W2. Student zna definicję i cechy opowiadania, pogadanki i dyskusji

W3. Student zna wady i zalety pracy z tekstem w nauczaniu

U1. Student potrafi we właściwy sposób wykorzystać opowiadanie, pogadankę i dyskusję w nauczaniu

U2. Student wykorzystuje różne metody aktywizujące (Puzzle, Diagram kołowy, Komiks, Słoneczko, Zmiana metafory, Nie dokończone zdania)

U3. Student wykorzystuje w nauczaniu różne metody pracy z tekstem (Västers, Katalog pytań, Alternatywne tytuły, Zamiana tekstu)

K1. Student jest przekonany o potrzebie solidnego przygotowania zajęć dydaktycznych, wyboru właściwych i różnorodnych metod oraz zaprezentowania wyniku swych prac w postaci dydaktycznego konspektu

K2. Student potrafi wykorzystać w nauczaniu Trybunał, Giełda pomysłów, Panel

K3. Student jest przekonany o konieczności zasady poglądowości oraz aktywizacji w nauczaniu

Na ocenę dobrą (4):

W1. Student zna podziały metod, ich kryteria i przykłady

W2. Student potrafi wskazać cechy dobrego wykładu

W3. Student zna rozbudowane metody dyskusji w nauczaniu (np. Antytemat, Kula śniegowa) oraz pracy z tekstem

U1. Student potrafi właściwie stosować różne zasady, formy i metody nauczania i wychowania

U2. Student rozróżnia rodzaje pytań w interakcji nauczyciel – uczniowie, potrafi ocenić ich przydatność dla procesu nauczania

U3. Student dostrzega różnice między opowiadaniem i opisem, potrafi podać przykłady i ocenić ich zastosowanie w nauczaniu etyki i religii

K1. Student jest przekonany do stosowania różnych metod pracy z tekstem w nauczaniu etyki i z Pismem św. w nauczaniu religii

K2. Student wskazuje wartość dyskusji jako metody nauczania i wychowania stosując ją w sposób umiejętny w nauczaniu

K3. Student zdaje sobie świadomość z trudności i niebezpieczeństw metod dialogowych w nauczaniu etyki i religii (pogadanki, dyskusji)

Na ocenę bardzo dobrą (5):

W1. Student wie, jak stosować różne metody pracy z muzyką w nauczaniu etyki i religii (Malowanie muzyki, Ścieżka dźwiękowa, Muzyka i ruch, Malowanie z piosenką, Ballady o życiu)

W2. Student zna różne piosenki, które może wykorzystać w nauczaniu

W3. Uczeń zna metody pracy z obrazem (Graffiti, Fantazyjne obrazy, Komiks, Detektyw obrazów, Eksperci od szczegółów)

U1. Student posługuje się w nauczaniu różnymi metodami dyskusji (Dyskusja kielecka, Kilka kątów, Gorące krzesło, Trzy rogi)

U2. Student potrafi właściwie zinterpretować obraz oraz poprowadzić medytację obrazu

U3. Student rozróżnia teatralizację i dramę, potrafi je stosować w nauczaniu

K1. Student zna, kreatywnie formułuje i stosuje zasady dyskutowania w różnych grupach dydaktycznych

K2. Student wykorzystuje kolejne metody pracy z tekstem (np. Papierek lakmusowy, Szczepionka)

K3. Student, znając ich wartość, wykorzystuje różne metody aktywizujące w nauczaniu (Synektyka, Okienko informacyjne, Słowa-klucze, Wiersz połówkowy, 5 z 25, Licytacja)

Przedmiot wraz z opowiadającym mu wykładem przygotowuje studenta do podjęcia praktyk związanych z nauczaniem religii lub etyki.