Teologia duchowości II

obowiązkowe

jednolite magisterskie

Teologia

dziewiąty (9)

ogólnoakademicki

monograficzne
obowiązkowe

Lektura monograficzna
Realizowany w sali

Zaliczenie teologii duchowości I

Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja na temat modlitwy o uzdrowienie "Ardens felicitatis desiderium", Watykan 2000.

Chmielewski M., Vademecum duchowości katolickiej. 101 pytań o życie duchowe, Lublin 2004.

Chmielewski M., Wielka księga duchowości katolickiej, Kraków 2015.

A. Godziny kontaktowe: 35 godz. / 1,2 ECTS

- udział w zajęciach: 30 godz.

- udział w innych formach kontaktu bezpośredniego (jak np. konsultacje): 5 godz.

B. Praca własna studenta: 25 godz. / 0,8 ECTS

- lektura zadanych tekstów: 10 godz.

- przygotowanie do zaliczenia: 15 godz.

Celem wykładu jest pogłębienie wiedzy z zakresu teologii duchowości katolickiej oraz omówienie zagadnień, które stanowią kontynuację pierwszej części tego przedmiotu. Chodzi zwłaszcza o zaznajomienie się z sakramentalnymi aspektami duchowości katolickiej oraz stanami życia w Kościele. Ponadto omówione zostają zagadnienie modlitwy oraz ascezy chrześcijańskiej. W końcu zaprezentowana jest tematyka kierownictwa i rozwoju duchowego oraz charakterystyka zaburzeń, jakie mogą pojawić się w obrębie duchowości chrześcijańskiej.

Problematyka zajęć:

1. Wstęp do teologii duchowości

2. Sakramenty jako źródło duchowości

3. Stany życia chrześcijańskiego w Kościele

4. Modlitwa jako źródło duchowego postępu

5. Asceza jako środek duchowego wzrostu

6. Kierownictwo duchowe

7. Rozwój duchowy

8. Symptomy zburzeń duchowości

Literatura wykorzystywana podczas zajęć:

Aumann J., Zarys historii duchowości, Kielce 2007.

Bernard C.A. , Wprowadzenie do teologii duchowości, Kraków 1996.

Bouyer L., Wprowadzenie do życia duchowego. Zarys teologii ascetycznej i mistycznej, Warszawa 1982.

Chmielewski M. (red.), Leksykon duchowości katolickiej, Lublin-Kraków 2002.

Marchetti A., Zarys teologii życia duchowego, t. I-III, Kraków 1996.

Nabzdyk Z., Modlitwa błagalna jako kształt wiary chrześcijańskiej, Opole 2006.

Sicari A.M., Życie duchowe chrześcijanina, Poznań 1999.

Słomka W. (red.), Teologia duchowości katolickiej, Lublin 1993.

Słomkowski A., Teologia życia duchowego w świetle Soboru Watykańskiego II, Ząbki 2000.

Witek S., Teologia życia duchowego, Lublin 1986.

Literatura studiowana samodzielnie przez studenta:

Kongregacja Nauki Wiary, List o niektórych aspektach medytacji chrześcijańskiej „Orationis formas”, Watykan 1989.

Komisja Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski, O właściwym rozumieniu chrześcijańskiej religijności, Lublin 2024.

WIEDZA:

W1. Student zna proces i uwarunkowania rozwoju religijno-duchowego oraz jego zagrożenia (TMA_W10; P7S_WG).

W2. Ma rozszerzoną wiedzę o człowieku, pogłębioną w zakresie różnych aspektów jego duchowości (TMA_W19; P7S_WG).

W3. Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę z zakresu teologii życia duchowego (TkMA_W01; P7S_WG).

UMIEJĘTNOŚCI:

U1. Student potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować i oceniać informacje na temat duchowości człowieka oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy z wykorzystaniem wiedzy teologicznoduchowej (TMA_U01; P7S_UW).

U2. Posiada umiejętność merytorycznego argumentowania, gdy idzie o zagadnienia teologicznoduchowe, z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów z zakresu duchowości chrześcijańskiej (TMA_U09; P7S_UK).

U3. Potrafi twórczo włączyć się w różne przejawy działalności formacyjnej Kościoła katolickiego (TMA_U15; P7S_UO).

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

K1. Student ma świadomość złożoności rzeczywistości religijno-duchowej oraz rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywanych problemów duchowych człowieka (TMA_K05; P7S_KO).

K2. Ma świadomość własnej, indywidualnej odpowiedzialności za kształt duchowego dziedzictwa chrześcijaństwa (TMA_K07; P7S_KO)

K3. Jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych w zakresie edukacji religijno-duchowej; angażuje się we współpracę w tym zakresie (TnMA_K01; P7S_KK; P7S_KO)

A. Formy zaliczenia (weryfikacja efektów uczenia się):

- lektura (efekty W2, K1, U1)

- zaliczenie pisemne (efekty W1, W3, U2, U3, K2, K3)

B. Materiał obowiązujący do zaliczenia obejmuje:

- treść wykładu

- zawartość prezentacji

- znajomość zadanych lektur

C. Podstawowe kryteria ustalenia oceny:

- ustalenie oceny końcowej na podstawie aktywności na zajęciach (20%) oraz wyniku zaliczenia (80%)