Ekologia stosowana
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 6.16.BTZL4-ES |
Kod Erasmus / ISCED: |
13.4
|
Nazwa przedmiotu: | Ekologia stosowana |
Jednostka: | Wydział Przyrodniczo-Techniczny |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Skrócony opis: |
poznanie organizacji materii na poziomie zbiorowisk organizmów żywych oraz wyjaśnienie zachodzących tu zjawisk, jako podstawowych problemów biologicznych; pogłębienie wiedzy dotyczącej wzajemnych zależności pomiędzy organizmami oraz współzależnościami pomiędzy organizmami i ich biotopem; zainteresowanie problematyką współczesnej ekologii jako analizą funkcjonowania ekosystemów; poznanie nowoczesnych metod i narzędzi badawczych stosowanych w ekologii; umiejętność wykorzystywania wiedzy w konkretnych sytuacjach; umiejętność analizy oraz dostrzegania powiązań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem. |
Pełny opis: |
Wykład Ekologia jako dyscyplina naukowa i jej przedmiot badań. Osobnik w środowisku – ekologia organizmów (strategie metaboliczne organizmów, związek organizmu ze środowiskiem; środowisko życia organizmów; nisza ekologiczna) Czynniki środowiska ograniczające występowanie organizmów. Tolerancja ekologiczna organizmów Organizmy wskaźnikowe i ich rola bioindykacyjna. Populacje (koncepcja i właściwości populacji; liczebność i zagęszczenie; struktura przestrzenna, genetyczna, wiekowa, płciowa i socjalna; dynamika, strategie rozwoju) Ekologia biocenoz. Metody badania struktury i funkcjonowania biocenoz. Interakcje międzygatunkowe i wewnątrzgatunkowe w biocenozach. Ekosystem. Gospodarka w ekosystemach. Sukcesja ekologiczna. Ekologia stosowana (eksploatacja gatunków, walka ze szkodnikami, zmiany zachodzące w ekosystemach naturalnych) Zagrożenia biotopów. Wpływ skażeń chemicznych na rośliny. Zależności fito ekologiczne. Monitoring zanieczyszczeń w ekosystemach rolniczych i leśnych. Laboratorium Grupy ekologiczne roślin w zależności od ich gospodarki wodnej, zapotrzebowania na światło i pH gleby. Wpływ zagęszczenia roślin na ich wzrost i śmiertelność. Wpływ światła na kiełkowanie nasion. Zróżnicowanie aparatu asymilacyjnego – analiza biometryczna i masowa. Relacje między częścią nadziemną i podziemną roślin. Określenie powierzchni asymilacyjnej. Allelopatyczne oddziaływanie wydzielin korzeniowych. Bioindykatory zanieczyszczeń (analiza prób pobranych w ramach zajęć terenowych) Wpływ czynników abiotycznych na tempo dekompozycji. Określenie wieku populacji osobnika (określenie wieku drzew z odwiertów dordzeniowych pobranych na zajęciach terenowych) Ocena biomasy i parametrów biometrycznych badanej populacji (tabelaryczne opracowanie danych zebranych w terenie, obliczenie pola powierzchni przekroju drzew, obliczenie przyrostów międzykółkowych, określenie biomasy poszczególnych sortymentów, obliczenie powierzchni aparatu asymilacyjnego) Zajęcia terenowe Założenie obiektu doświadczalnego. Opis stanowiska i siedliska. Pobieranie prób gleby o nienaruszonej strukturze z wyodrębnionych poziomów genetycznych w profilu glebowym. Biometria - pomiary dendrometryczne (wykonanie pomiarów wysokości drzew na podstawie metody szacunkowej i przy użyciu wysokościomierza. Pomiar średnicy i obwodu drzew). Określenie wieku populacji i osobnika (odwierty dendrometryczne). Określenie skumulowanej ilości biomasy na jednostce powierzchni. Monitoring opadów (depozyt suchy i mokry). Pomiar opadów podokapowych. |
Literatura: |
Banaszak J., Wiśniewski H. 2003. Podstawy ekologii. Wydawnictwo Adam Marszałek. Toruń Sporek K., Sporek M. 2008. Doświadczalnictwo ekologiczne - metody wybrane. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. Opole. Weiner J. 1999. Życie i ewolucja biosfery. PWN. Warszawa. Czarnowski M. 1989. Zarys ekologii roślin lądowych. PWN. Warszawa. Ebiś M. 2001. Struktura biomasy sosny zwyczajnej. PWN. Warszawa-Wrocław |
Efekty uczenia się: |
EKW1 wykazuje znajomość praw i zasad ekologicznych EKW2 ma pogłębioną wiedzę dotyczącą wzajemnych powiązań między organizmami a ich biotopem EKW3 zna problematykę ekologii zespołów i ekologii populacyjnej EKW4 wykazuje znajomość matematyki w tym statystyki na poziomie pozwalającym opisać zjawiska ekologiczne i zinterpretować wyniki eksperymentu. EKU1 potrafi przeprowadzić podstawowe badania ekologiczne samodzielnie lub w zespole pod kierunkiem opiekuna EKU2 wykazuje umiejętność przeprowadzenia analizy uzyskanych wyników badań i przedstawia je w logiczny sposób podpierając się analizą matematyczną EKU3 potrafi pozyskiwać i przetwarzać informacje z literatury EKK1 jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo pracy własnej i innych EKK2 potrafi współdziałać i pracować w grupie |
Metody i kryteria oceniania: |
M1 wykład informacyjno – problemowy z prezentacją multimedialną M2 ćwiczenia laboratoryjne: wykonywanie doświadczeń (praca w grupach dwuosobowych) M3 Obserwacja, opis i pomiar w terenie (praca w grupach) M4 Konsultacje (dot. zagadnień wykładów, laboratoriów i zajęć terenowych) wykład - egzamin poprawna odpowiedź na zadane pytania z obszaru programu (próg zaliczeniowy 60%) laboratorium - Zaliczenie z oceną ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych (70% składowej oceny końcowej, próg zaliczeniowy 50%), oraz sprawozdań z wykonywanych ćwiczeń (30% składowej oceny końcowej, próg zaliczeniowy 100%) Zajęcia terenowe - Zaliczenie z oceną ocena na podstawie wykonanego sprawozdania i ustnego przedstawienia wykonywanych zadań oraz uzyskanych wyników (próg zaliczeniowy 100%). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Opolski.